آب گذر وانویتلی. آب گذر وانویتلی ( به ایتالیایی: Acquedotto di Vanvitelli ) یا آب گذر کارولین ( به ایتالیایی: Acquedotto Carolino ) ، آب گذری واقع در کشور ایتالیاست که برای تأمین آب مورد نیاز کاخ سلطنتی کسرتا موسوم به رجیا دی کسرتا و مجموعهٔ سن لیوچو از طریق آب های چشمه های فیتزو در کوهپایه های تابورنو در منطقهٔ بوچانو در مسیری ۳۸ کیلومتری که بیشترش از زیر زمین می گذشت ساخته شد.
کار ساخت آب گذر وانویتلی در مارس ۱۷۵۳ به فرمان کارلوس سوم، پادشاه اسپانیا، ناپل و سیسیل با طرحی از لوئیجی وانویتلی، مهندس و معمار ایتالیایی که نام آب گذر نبز برگرفته از نام اوست آغاز و این سازه در ۷ مهٔ ۱۷۶۲ افتتاح گردید.
ارزشمندترین بخش این آب گذر از نظر ویژگی های معماری بخشی ۵۲۹ متری به ارتفاع ۵۵٬۸ متر در مرتفع ترین قسمت از جنس توفا است که به سبک آب گذرهای روم باستان و در سه ردیف متشکل از چندین طاق ساخته شده و به خوبی نیز تا به امروز حفظ شده است. این بخش از سازه که بر روی واله دی مادالونی کشیده شده و مونته لوگانو در شرق را به مونته گارزانو در غرب متصل می سازد در سال ۱۹۹۷ همراه با کاخ و پارک سلطنتی کسرتا و مجموعهٔ سن لیوچو در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکار ساخت آب گذر وانویتلی در مارس ۱۷۵۳ به فرمان کارلوس سوم، پادشاه اسپانیا، ناپل و سیسیل با طرحی از لوئیجی وانویتلی، مهندس و معمار ایتالیایی که نام آب گذر نبز برگرفته از نام اوست آغاز و این سازه در ۷ مهٔ ۱۷۶۲ افتتاح گردید.
ارزشمندترین بخش این آب گذر از نظر ویژگی های معماری بخشی ۵۲۹ متری به ارتفاع ۵۵٬۸ متر در مرتفع ترین قسمت از جنس توفا است که به سبک آب گذرهای روم باستان و در سه ردیف متشکل از چندین طاق ساخته شده و به خوبی نیز تا به امروز حفظ شده است. این بخش از سازه که بر روی واله دی مادالونی کشیده شده و مونته لوگانو در شرق را به مونته گارزانو در غرب متصل می سازد در سال ۱۹۹۷ همراه با کاخ و پارک سلطنتی کسرتا و مجموعهٔ سن لیوچو در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
wiki: آب گذر وانویتلی