اب کشت

آب کشت. کشت هیدروپونیک یا آب کشت[ ۱] ( به فرانسوی: Hydroponie یا Hydroponique، هیدروپونی یا هیدروپونیک ) ( به انگلیسی: Hydroponics، هایدروپُنِکس ) شیوهٔ کشت گیاه بدون خاک می باشد. در این نوع کشت متخصصان نیازهای غذایی گیاه را اندازه گیری کرده و به جای خاک با استفاده از آبی که به گیاه داده می شود با افزودن عناصر ریزمغذی و درشت مغذی و نگه داشتن گیاه توسط مواد نگهدارنده بی اثر مانند پرلیت عملاً نیاز به خاک منتفی می شود.
آب کشت، روشی است که نسبت به راهکارهای سنتی در کشاورزی مزیت های زیادی دارد. این فرایند به آب کمتری نیاز داشته، کاملاً استریل است و بازدهی بیشتری نیز دارد.
معمولاً از مواد کدر، برای جلوگیری از ورود نور خورشید و همین طور جلوگیری از رشد خزه در محیط ریشه که از تمام جهات محصورند و فقط در قسمت قرارگیری گیاه باز هستند؛ استفاده می شود. می توان از لوله های گشاد پی وی سی، کیسه های نایلونی سیاه رنگ و مانند اینها برای ساخت بستر کشت استفاده کرد.
کشت هیدروپونیک به صورت های گوناگونی اعمال می شود در ساده ترین و قدیمی ترین روش کشت هیدروپونیک گیاهان را در بسترهای از جنس کاه کشت می کرده و مواد غذایی را در اختیار گیاهان کشت شده در این بسترها قرار می دهند. روش های جدید تری نیز بکار برده می شود مانند روش NFT که در آن مواد غذایی به صورت یک لایهٔ نازک در اختیار گیاه قرار می گیرد. دو سیستم تغذیه گیاهان در هیدروپونیک وجود دارد:
سیستم باز: که در آن عناصر شیمیایی ای ( ماکرو و میکرو ) که گیاه به آن ها نیاز دارد، فقط یک بار در دسترس گیاه قرار می گیرد و بعد از استفاده، از پایین بسترهای کشت به وسیله سوراخهای تعبیه شده از قبل در زیر بسترها، خارج می شود.
سیستم بسته: که در آن مواد غذایی محلول در آب بیشتر از یک بار استفاده می شوند. برای اینکه محلول غذایی در سیستم بسته، با افت کیفیت روبرو نشود، باید دایماً به وسیله دستگاه های کنترل کیفیت، اندازه گیری شود و آن قسمت از عناصر شیمیایی محلول در آب جاری در محدوده ریشه گیاهان، که جذب ریشه شده اند و محلول دیگر آن ها را با خود ندارد، به محلول، اضافه شوند.
در این نوع کشت نیازی به شخم و آبیاری نیست و مصرف آب به صورت چشمگیری کاهش می یابد، همچنین در این روش ضدعفونی کردن محیط رشد بسیار ساده و کم هزینه است. چون محلول غذایی به صورت مایع است به راحتی می توان آن را کنترل کرد. همچنین در جایی که خاک مناسب ندارد یا دچار بعضی بیماری ها است قابل کشت می باشد. کنترل شرایط محیطی از جمله نور، دما، رطوبت و ترکیب هوا بسیار ساده تر است. ۱_ جایی که خاک مناسب وجود ندارد یا خاک، آلوده به بیماری است؛ می توان گیاه را کشت نمود.