اب و گل

بخشی از داستان حاجی آقا نوشته صادق هداایت؛
— این مرتیکهٔ نره غول، پسر عموی محترم، نمی دانم اسمش گل و بلبل یا چه کوفتیه، مردم چه اسم ها روی خودشان می گذارند! خوب، این پسره بی آب و گلم نیست، هر وقت میاد سرش را پایین می اندازه و صاف می ره تو اندرونی. خوب، اون جا زن و بچه هستند، رویشان واژه. حالا آمدیم و پسر عموی محترمه، به همه که محرم نیست، مردم فردا هزار جور حرف در می آرند. توی چه عهد و زمانه ای گیر کردیم! تو هیچ سر در آوردی این کیه؟
... [مشاهده متن کامل]

آب و گِل: بر و رو، سرشت آدمی
آب و گِل ؛سرشت. خلقت. جبلت. نهاد :
چیزی نخواستم که در آب و گل تو نیست ؟