اب مضاف

[ویکی فقه] آب مضاف.
آب واژه ای است که مفهوم آن بدیهی و نزد همگان معلوم است. به طور خلاصه می توان گفت: منظور از آب، مایع سیّالی است که از ترکیب دو اتم ئیدروژن با یک اتم اکسیژن تشکیل یافته است که در حالت معمولی به صورت مایع است؛ ولی می تواند به شکل جامد (یخ) و گاز (بخار آب) نیز درآید و دارای رنگ و طعم و بوی خاصی نمی باشد.آب در یک تقسیم بندی بر دو قسم است: آب مطلق و آب مضاف.
← آب مطلق
خداوند در قرآن کریم می فرماید:«و انزلنا من السماء ماءاً طهوراً»؛یعنی: «ما از آسمان آبی فرستادیم که پاک است و پاک کننده».
← سئوال:
۱. ↑ الشهید الاول (محمد بن جمال الدین مکّی العاملی)؛ الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، بیروت – لبنان دار احیاء التراث الاسلامی، بی تا، الجزء الاول، ص ۴۶ و ۴۵.۲. ↑ مشفقی پور، محمدرضا؛ روشی نوین در بیان احکام، تهران، موسسه فرهنگی انتشاراتی راستان، چاپ اول، ۱۳۷۵، جلد اول، ص ۷۰ و ۷۱.۳. ↑ الموسوی الخمینی، سید روح الله (امام خمینی)؛ تحریر الوسیله، قم، موسسه النشر الاسلامی، ۱۴۲۰ هق، ج ۱و ۲، ص ۹ و ۱۰۴. ↑ الطباطبائی الیزدی، سید محمد کاظم؛ العروه الوثقی، تهران، المکتبه العلمیه الاسلامیه، بی تا، المجلد الاول، ص ۲۶. رده های این صفحه : احکام طهارت | فقه

[ویکی شیعه] آب مضاف. آب مُضاف آبی است که چیزی به آن اضافه شده و خالص نباشد به گونه ای که در عرف به آن آب نگویند. آب بسیار گِل آلود، گلاب و آب میوه ها، مثال هایی برای آب مضاف هستند. آب مضاف در مقابل آب مطلق است و از آن در کتاب های فقهی در باب طهارت بحث شده است. وضو و غسل با آب مضاف صحیح نیست و چیز نجس با آب مضاف پاک نمی شود.

[ویکی اهل البیت] آب مضاف. آب واژه ای است که مفهوم آن بدیهی و نزد همگان معلوم است و از آنجا که هر چقدر مفهومی بدیهی تر باشد، تعریف و تبیین آن برای دیگران، سخت تر خواهد بود. تعریف مفهوم آب نیز از این قبیل است. به طور خلاصه می توان گفت: منظور از آب مایع سیّالی است که از ترکیب دو اتم ئیدروژن با یک اتم اکسیژن تشکیل یافته است که در حالت معمولی به صورت مایع است ولی می تواند به شکل جامد (یخ) و گاز (بخارآب) نیز درآید و دارای رنگ و طعم و بوی خاصی نمی باشد.
آب در یک تقسیم بندی بر دو قسم است: آب مطلق و آب مضاف.
آبی است که اطلاق کلمه آب بر آن بدون هیچ اضافه و قیدی صحیح باشد؛ و به عبارت دیگر آبی است که با چیزی دیگر مخلوط نشده باشد و اگر هم چیزی با آن مخلوط شد، به طوری نباشد که دیگر عرفاً به آن آب گفته نشود مانند آب باران و آب دریا؛ اگر چه چیزی به آنها مخلوط شده و این آب ها املاحی در خود دارند ولی باز هم در عرف به آنها آب گفته می شود.
آبی است که اطلاق کلمه آب بر آن به تنهایی صحیح نباشد؛ اعمّ از این که از چیزی گرفته شده باشد مثل آب هندوانه و گلاب؛ یا با چیزی مخلوط شده باشد به طوری که دیگر به آن آب نمی گویند مانند شربت یا آب گِل؛ و یا به شکل دیگری باشد مثل آب دهان و چشم و غیره.
آب مضاف مخلوط یا ترکیبی است که اگر چه درون آن مولکول های آب نیز وجود دارد ولی این مولکول ها با مولکول های عناصر دیگر به نحوی مخلوط یا ترکیب شده است که دیگر در عرف به این مخلوط یا ترکیب آب گفته نمی شود و اگر آب را بر آن استعمال کنند به صورت مضاف و اضافه شده به مفهوم دیگری خواهد بود مانند آب گِل یا گلاب که بیانگر مخلوط یا ترکیبی است که از اجتماع مولکول های آب با مولکول های گِل (در آب گِل) یا از اجتماع مولکول های آب با مولکول های گُل (در گلاب) تشکیل شده است.
در وجه تسمیه آب مضاف دو نظر می توان ارائه کرد: اول: آب مضاف حکایت از آبی می کند که به چیز دیگری اضافه شده است؛ دوم: آب مضاف حکایت و بیانگر مفهومی است که برای بیان آن از اضافه شدن لفظ آب به یک لفظ دیگر استفاده می شود.
ذکر این نکته ضروری است که اگر آب با چیز دیگری مخلوط یا ترکیب شود امّا به نحوی که باز هم به آن آب گفته شود در این صورت آب مورد نظر آب مطلق محسوب می شود نه آب مضاف، اگر چه رنگ یا طعم آب را تغییر داده باشد مانند آبی که مقداری رنگ یا نمک به آن اضافه شده باشد که در این صورت باز هم آب مطلق می باشد.