آب فوق خالص. با آب خالص اشتباه نشود!
آب فوق خالص یا آب فراخالص ( به انگلیسی: Ultrapure Water ) به آبی گفته می شود که تا حد غیرمتداولی برابر مشخصات فنی خاصی خالص سازی گردیده است. [ ۱] از این آب معمولاً در صنایع ساخت نیم رساناها استفاده می شود. هدایت الکتریکی این آب می تواند به کمی ۰/۰۵۶ میکرو زیمنس نیز برسد. غالباً در زمان بررسی آب فوق خالص به جای سنجش رسانش الکتریکی از مقاومت الکتریکی با واحد مگااهم ( که معکوس میکرو زیمنس است ) استفاده می شود. به این ترتیب مقاومت الکتریکی آب فوق خالصی با هدایت الکتریکی ۰/۰۵۶ میکروزیمنس برابر ۱۸ مگا اهم است.
آب فوق خالص با آب دیونیزه شده که واژهٔ متداولی است تفاوت دارد. آب فوق خالص نه تنها فاقد ذرات ارگانیک و گازهای محلول است، بلکه یک سیستم تهیهٔ آب فوق خالص شامل سه مرحله است: مرحلهٔ پیش تصفیه که تهیهٔ آب خالص است، یک مرحلهٔ اولیه برای خالص سازی بیشتر آب، و مرحلهٔ نهایی و پرهزینه ترین قسمت که تمیزکاری نهایی یا پولیش کاری آب می باشد. [ ۱]
جامع ترین استانداردهایی که الزامات ساخت آب فوق خالص را تعیین می کنند استاندارد ASTM D5127[ ۲] و SEMI F63[ ۳] می باشند.
در ابتدا، فناوری هایی مانند سختی گیری با زئولیت یا نرم کردن با آهک سرد، روش های پیشگام در تولید آب فوق خالص بود. پس از آن، آب دیونیزه شده که با کشف رزین های مصنوعی تبادل یونی در سال ۱۹۳۵ و سپس در دهه ۱۹۴۰ تجاری شد پیشرفت بعدی بود. سیستم های آب دیونیزه با استفاده از روش تبادل یونی برای تولید آب «خلوص بالا» به کار می رفتند که با اندازه گیری مقاومت یا هدایت الکتریکی آب بررسی می شدند. پس از اینکه غشاهای RO در دهه ۱۹۶۰ ظهور کردند، سیستم های اسمز معکوس به همراه تصفیه تبادل یونی در نهایت رایج شد. الکترو وایونش ( EDI ) در دهه ۱۹۸۰ تجاری شد و این تکنولوژی در حال حاضر به طور معمول برای تصفیه و ساخت آب فوق خالص استفاده می شود. [ ۱]
آب فوق خالص از راه های مختلفی برای رسیدن به استانداردهای کیفیت برای کاربردهای مختلف ساخته می شود. استفاده کنندگان اصلی آب فوق خالص شامل این صنایع می شوند: صنایع ساخت نیم رسانا، نیروگاه های فتوولتائیک خورشیدی، داروسازی، تولید انرژی ( دیگ های فوق بحرانی و زیربحرانی ) و کاربردهای خاص مانند آزمایشگاه های تحقیقاتی. اصطلاح «آب فوق خالص» در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ به عنوان راهی برای توصیف کیفیت خاص آب مورد استفاده در نیروگاه ها، صنایع دارویی یا نیم رسانا ها مورد استفاده قرار گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآب فوق خالص یا آب فراخالص ( به انگلیسی: Ultrapure Water ) به آبی گفته می شود که تا حد غیرمتداولی برابر مشخصات فنی خاصی خالص سازی گردیده است. [ ۱] از این آب معمولاً در صنایع ساخت نیم رساناها استفاده می شود. هدایت الکتریکی این آب می تواند به کمی ۰/۰۵۶ میکرو زیمنس نیز برسد. غالباً در زمان بررسی آب فوق خالص به جای سنجش رسانش الکتریکی از مقاومت الکتریکی با واحد مگااهم ( که معکوس میکرو زیمنس است ) استفاده می شود. به این ترتیب مقاومت الکتریکی آب فوق خالصی با هدایت الکتریکی ۰/۰۵۶ میکروزیمنس برابر ۱۸ مگا اهم است.
آب فوق خالص با آب دیونیزه شده که واژهٔ متداولی است تفاوت دارد. آب فوق خالص نه تنها فاقد ذرات ارگانیک و گازهای محلول است، بلکه یک سیستم تهیهٔ آب فوق خالص شامل سه مرحله است: مرحلهٔ پیش تصفیه که تهیهٔ آب خالص است، یک مرحلهٔ اولیه برای خالص سازی بیشتر آب، و مرحلهٔ نهایی و پرهزینه ترین قسمت که تمیزکاری نهایی یا پولیش کاری آب می باشد. [ ۱]
جامع ترین استانداردهایی که الزامات ساخت آب فوق خالص را تعیین می کنند استاندارد ASTM D5127[ ۲] و SEMI F63[ ۳] می باشند.
در ابتدا، فناوری هایی مانند سختی گیری با زئولیت یا نرم کردن با آهک سرد، روش های پیشگام در تولید آب فوق خالص بود. پس از آن، آب دیونیزه شده که با کشف رزین های مصنوعی تبادل یونی در سال ۱۹۳۵ و سپس در دهه ۱۹۴۰ تجاری شد پیشرفت بعدی بود. سیستم های آب دیونیزه با استفاده از روش تبادل یونی برای تولید آب «خلوص بالا» به کار می رفتند که با اندازه گیری مقاومت یا هدایت الکتریکی آب بررسی می شدند. پس از اینکه غشاهای RO در دهه ۱۹۶۰ ظهور کردند، سیستم های اسمز معکوس به همراه تصفیه تبادل یونی در نهایت رایج شد. الکترو وایونش ( EDI ) در دهه ۱۹۸۰ تجاری شد و این تکنولوژی در حال حاضر به طور معمول برای تصفیه و ساخت آب فوق خالص استفاده می شود. [ ۱]
آب فوق خالص از راه های مختلفی برای رسیدن به استانداردهای کیفیت برای کاربردهای مختلف ساخته می شود. استفاده کنندگان اصلی آب فوق خالص شامل این صنایع می شوند: صنایع ساخت نیم رسانا، نیروگاه های فتوولتائیک خورشیدی، داروسازی، تولید انرژی ( دیگ های فوق بحرانی و زیربحرانی ) و کاربردهای خاص مانند آزمایشگاه های تحقیقاتی. اصطلاح «آب فوق خالص» در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ به عنوان راهی برای توصیف کیفیت خاص آب مورد استفاده در نیروگاه ها، صنایع دارویی یا نیم رسانا ها مورد استفاده قرار گرفت.
wiki: آب فوق خالص