اب حسرت

برابر پارسی: ( آب حسرت ) آب ِ رَسانه

لغت نامه دهخدا

( آب حسرت ) آب حسرت. [ ب ِ ح َ رَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اشک :
بگذاشتند ما را در دیده آب حسرت
گریان چو در قیامت چشم گناهکاران.

سعدی.

هر می لعل کز آن دست بلورین ستدیم
آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند.

حافظ.

( آب حسرت ) ( اسم ) اشک سرشک .
اشک

( آب حسرت ) (بِ حَ رَ ) [ فا - ع . ] (اِمر. ) اشک ، سرشک .

آب حسرت ؛ اشک دریغ و اندوه :
ز دیده آب حسرت برگشاده
میان آتش سوزان فتاده .
نظامی ( الحاقی ) .

آبِ حَسرَت: آبِ افسوس، اشک، آبِ رسانه

حسرت خوردن