( آب انداز ) آب انداز. [ اَ ] ( اِ مرکب ) توقفگاه ستور میان دو منزل ، آسایش و رفع ماندگی را. || چوبی کاواک و میان تهی کرده که چوبی دیگر در میان آن فروبرند و بفشار آب در آن کنند و نیز بیرون افکنند. آبدزدک. و به عربی آن را زراقه ( ربنجنی )، ذراقه و سراقه و مضخه گویند.
فرهنگ فارسی
( آب انداز ) ( اسم ) ۱ - توقفگاه ستوران در میان دو منزل برای رفع خستگی . ۲ - چوبی میان تهی که چوب دیگر در میان آن فرو برند و بفشار آب در آن کنند آب دزدک . توقفگاه ستور بین دو منزل آسایش و رفع ماندگی راه
فرهنگ معین
( آب انداز ) (اَ )(اِمر. ) ۱ - استراحتگاهی در میان دو منزل برای رفع خستگی از چهارپایان . ۲ - آب دزدک .
