ریشه یِ واژه یِ هیزم:
اَاِسمَ ( aesma ) در اوستایی به ( ایسم/ایزم:ezm ) در پارسیِ میانه - پهلوی و سپس به ( هیزم ) در پارسیِ کُنونی دگرریخته شده است. " اَاِسم" در اوستایی به چمِ " هیزم، هیمه، چوب سوختنی" بوده است. در اوستاییِ جوان واژه یِ " اَاِسمو بِرِتَی" به چمِ " پیشآوریِ یا بردنِ هیزم" بوده است که در آن واژه یِ " بِرِتَی" به کارواژه یِ " بَر" در اوستایی به چمِ " بُردن/بَردن" برمی گردد. واژه یِ " اَاِسمو زَستَ" نیز در همین زبان به چمِ " هیزم بِدست، دارنده یِ هیزم" بوده است که در آن " زَست" با "دَست" در پارسی همریشه است.
... [مشاهده متن کامل]
( نکته: خوب به آواهایِ آغازینِ واژگانِ بالا بنگرید؛چراکه در آینده در زیرواژه یِ " شگردهایِ سره سازیِ زبانِ پارسی" به آن خواهم پرداخت و خواهم گفت که این شیوه چه بسیار می تواند در سره سازیِ زبانِ پارسی به ما یاری رساند. )
پَسگشتها:
رویبرگِ 28 و 29 از نبیگِ " فرهنگِ واژه هایِ اوستا"
ستونهایِ 26 و 27 از نبیگِ " فرهنگنامه زبانِ ایرانیِ کهن" نوشته یِ " کریستین بارتولومه"
اَاِسمَ ( aesma ) در اوستایی به ( ایسم/ایزم:ezm ) در پارسیِ میانه - پهلوی و سپس به ( هیزم ) در پارسیِ کُنونی دگرریخته شده است. " اَاِسم" در اوستایی به چمِ " هیزم، هیمه، چوب سوختنی" بوده است. در اوستاییِ جوان واژه یِ " اَاِسمو بِرِتَی" به چمِ " پیشآوریِ یا بردنِ هیزم" بوده است که در آن واژه یِ " بِرِتَی" به کارواژه یِ " بَر" در اوستایی به چمِ " بُردن/بَردن" برمی گردد. واژه یِ " اَاِسمو زَستَ" نیز در همین زبان به چمِ " هیزم بِدست، دارنده یِ هیزم" بوده است که در آن " زَست" با "دَست" در پارسی همریشه است.
... [مشاهده متن کامل]
( نکته: خوب به آواهایِ آغازینِ واژگانِ بالا بنگرید؛چراکه در آینده در زیرواژه یِ " شگردهایِ سره سازیِ زبانِ پارسی" به آن خواهم پرداخت و خواهم گفت که این شیوه چه بسیار می تواند در سره سازیِ زبانِ پارسی به ما یاری رساند. )
پَسگشتها:
رویبرگِ 28 و 29 از نبیگِ " فرهنگِ واژه هایِ اوستا"
ستونهایِ 26 و 27 از نبیگِ " فرهنگنامه زبانِ ایرانیِ کهن" نوشته یِ " کریستین بارتولومه"