آئوگوست امیل فیلدورف ( لهستانی: August Emil Fieldorf؛ ۲۰ مارس ۱۸۹۵ – ۲۴ فوریهٔ ۱۹۵۳ ) با نام مستعار نیل سرتیپ و جانشین فرمانده ارتش میهنی لهستان پس از سرکوب قیام ورشو بود.
وی در سال ۱۹۵۳ توسط رژیم کمونیستی لهستان اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
فیلدورف که تباری آلمانی داشت در ۲۰ مارس ۱۸۹۵ در شهر کراکوف دیده به جهان گشود. در همان جا، تحصیلات خود را در کالج پسرانه سنت نیکلاس و بعداً یک مدرسهٔ علوم دینی به پایان رساند. در سال ۱۹۱۰، به انجمن تفنگداران پیوست که یک سازمان شبه نظامی طرفدار استقلال لهستان بود و از سال ۱۹۱۲ عضو تمام عیار آن شد. او همچنین مدرسهٔ درجه دارانِ به خدمت گماشته نشده ( غیررسمی ) را هم به پایان رساند.
فیلدورف در ۶ اوت ۱۹۱۴ به طور داوطلبانه به هنگ اول لژیون های لهستان ملحق شد که تحتِ فرماندهی مارشال یوزف پیلسودسکی بود. با این هنگ، او به جبهه شرقی رفت و در آنجا معاون فرماندهٔ دسته پیاده نظام بود. وی در سال ۱۹۱۶ گروهبان شد و از ۱۹۱۷ به دانشکدهٔ افسری رفت. پس از بحران سوگند، او مجبور به خدمت در نیروی زمینی امپراتوری اتریش - مجارستان در مرزهای ایتالیا شد و از سال ۱۹۱۸ داوطلبانه به سازمان نظامی لهستان پیوست.
فیلدورف از نوامبر ۱۹۱۸ و پس از تشکیل جمهوری دوم لهستان، در رده های مختلف نیروی زمینی خدمت کرد. ابتدا فرماندهٔ یک دسته بود و بعد فرماندهی گروهان مسلسل های سنگین را به عهده گرفت. فیلدورف در جریان جنگ شوروی و لهستان در آزادسازی دوگوپیلس و ژیتومیر نقش داشت و در جریان تهاجم ۱۹۲۰ کی یف فرماندهٔ این گروهان بود. فیلدورف پس از سال ۱۹۱۹ سرگرد و فرماندهٔ هنگ اول پیاده نظام و همچنین فرماندهٔ گردان شد. او در سال ۱۹۳۵ فرماندهٔ گردان مستقل تراکای در سپاه حفاظت مرزی شد و یک سال بعد به درجهٔ سرهنگ دومی ارتقا یافت. فیلدورف اندکی پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، فرماندهٔ «هنگ ۵۱ تفنگ داران جوزپه گاریبالدی» در لشکر دوازدهم پیاده نظام واقع در حاشیهٔ شرفی لهستان ( کرسی ) شد.
در جریان تهاجم آلمان به لهستان او همچنان فرماندهٔ هنگ بود و پس از شکست لشکرش در شب هشتم و نهم سپتامبر با لباس شخصی از شهر زادگاهش کراکوف گریخت. او تلاش داشت تا خود را به فرانسه برساند اما در مرز اسلواکی دستگیر و به اردوگاه فرستاده شد. فیلدورف چند هفته بعد، موفق شد فرار کند و از طریق مجارستان خود را به فرانسه برساند و به نیروهای مسلح لهستان در غرب ملحق شود. او در فرانسه دورهٔ آموزشی افسری را به پایان رساند و به درجهٔ سرهنگی ارتقا یافت. در سپتامبر همان سال، به عنوانِ نخستین فرستادۀ دولت در تبعید لهستان، با نام مستعار «نیل» ( که خودش انتخاب کرده بود ) به طور مخفیانه به لهستان اشغالی بازگشت. مسیر بازگشت او به لهستان ابتدا از طریق آفریقای جنوبی، و سپس از طریق هوایی از رودزیا، سودان و مصر و رومانی و سرانجام با قطار به لهستان بود. مسیر پرواز هواپیمای او بر فراز سودان و مصر از رویِ رود نیل می گذشت و از این رو، فیلدورف نام «نیل» را برای خود برگزید. به محض رسیدن به لهستان او به اتحادیه مبارزه مسلحانه در ورشو و بعد در ویلنیوس و بیاویستوک پیوست. فیلدورف یک سال بعد فرماندهٔ واحد گروه ویژهٔ عملیاتی کدیف در ارتش میهنی شد و تا فوریهٔ ۱۹۴۴ آن سمت را حفظ کرد. با فرمان او بود که رهبر اس اس و پلیس فرانتس کوچرا ترور شد.
وی در سال ۱۹۵۳ توسط رژیم کمونیستی لهستان اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
فیلدورف که تباری آلمانی داشت در ۲۰ مارس ۱۸۹۵ در شهر کراکوف دیده به جهان گشود. در همان جا، تحصیلات خود را در کالج پسرانه سنت نیکلاس و بعداً یک مدرسهٔ علوم دینی به پایان رساند. در سال ۱۹۱۰، به انجمن تفنگداران پیوست که یک سازمان شبه نظامی طرفدار استقلال لهستان بود و از سال ۱۹۱۲ عضو تمام عیار آن شد. او همچنین مدرسهٔ درجه دارانِ به خدمت گماشته نشده ( غیررسمی ) را هم به پایان رساند.
فیلدورف در ۶ اوت ۱۹۱۴ به طور داوطلبانه به هنگ اول لژیون های لهستان ملحق شد که تحتِ فرماندهی مارشال یوزف پیلسودسکی بود. با این هنگ، او به جبهه شرقی رفت و در آنجا معاون فرماندهٔ دسته پیاده نظام بود. وی در سال ۱۹۱۶ گروهبان شد و از ۱۹۱۷ به دانشکدهٔ افسری رفت. پس از بحران سوگند، او مجبور به خدمت در نیروی زمینی امپراتوری اتریش - مجارستان در مرزهای ایتالیا شد و از سال ۱۹۱۸ داوطلبانه به سازمان نظامی لهستان پیوست.
فیلدورف از نوامبر ۱۹۱۸ و پس از تشکیل جمهوری دوم لهستان، در رده های مختلف نیروی زمینی خدمت کرد. ابتدا فرماندهٔ یک دسته بود و بعد فرماندهی گروهان مسلسل های سنگین را به عهده گرفت. فیلدورف در جریان جنگ شوروی و لهستان در آزادسازی دوگوپیلس و ژیتومیر نقش داشت و در جریان تهاجم ۱۹۲۰ کی یف فرماندهٔ این گروهان بود. فیلدورف پس از سال ۱۹۱۹ سرگرد و فرماندهٔ هنگ اول پیاده نظام و همچنین فرماندهٔ گردان شد. او در سال ۱۹۳۵ فرماندهٔ گردان مستقل تراکای در سپاه حفاظت مرزی شد و یک سال بعد به درجهٔ سرهنگ دومی ارتقا یافت. فیلدورف اندکی پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، فرماندهٔ «هنگ ۵۱ تفنگ داران جوزپه گاریبالدی» در لشکر دوازدهم پیاده نظام واقع در حاشیهٔ شرفی لهستان ( کرسی ) شد.
در جریان تهاجم آلمان به لهستان او همچنان فرماندهٔ هنگ بود و پس از شکست لشکرش در شب هشتم و نهم سپتامبر با لباس شخصی از شهر زادگاهش کراکوف گریخت. او تلاش داشت تا خود را به فرانسه برساند اما در مرز اسلواکی دستگیر و به اردوگاه فرستاده شد. فیلدورف چند هفته بعد، موفق شد فرار کند و از طریق مجارستان خود را به فرانسه برساند و به نیروهای مسلح لهستان در غرب ملحق شود. او در فرانسه دورهٔ آموزشی افسری را به پایان رساند و به درجهٔ سرهنگی ارتقا یافت. در سپتامبر همان سال، به عنوانِ نخستین فرستادۀ دولت در تبعید لهستان، با نام مستعار «نیل» ( که خودش انتخاب کرده بود ) به طور مخفیانه به لهستان اشغالی بازگشت. مسیر بازگشت او به لهستان ابتدا از طریق آفریقای جنوبی، و سپس از طریق هوایی از رودزیا، سودان و مصر و رومانی و سرانجام با قطار به لهستان بود. مسیر پرواز هواپیمای او بر فراز سودان و مصر از رویِ رود نیل می گذشت و از این رو، فیلدورف نام «نیل» را برای خود برگزید. به محض رسیدن به لهستان او به اتحادیه مبارزه مسلحانه در ورشو و بعد در ویلنیوس و بیاویستوک پیوست. فیلدورف یک سال بعد فرماندهٔ واحد گروه ویژهٔ عملیاتی کدیف در ارتش میهنی شد و تا فوریهٔ ۱۹۴۴ آن سمت را حفظ کرد. با فرمان او بود که رهبر اس اس و پلیس فرانتس کوچرا ترور شد.
