ائوزینوفیلی ( انگلیسی: Eosinophilia ) وضعیتی است که در آن شمار ائوزینوفیل ها در خون محیطی از ۵×۱۰۸/L ( ۵۰۰/μL ) فراتر رود. هایپرائوزینوفیلی افزایش شمار ائوزینوفیل های خون در گردش افراد به بالای ۱٫۵×۱۰۹/L ( یعنی ۱۵۰۰/μL ) است. سندرم هیپرائوزینوفیلیک افزایش پایدار در این تعداد بالای ۱٫۵×۱۰۹/L ( یعنی ۱۵۰۰/μL ) است که با شواهد آسیب بافتی مبتنی بر ائوزینوفیل نیز همراه است. [ ۱]
ائوزینوفیل ها معمولاً کمتر از ۷ درصد لکوسیت های در گردش را تشکیل می دهند. افزایش قابل توجهی در شمار ائوزینوفیل های بافت غیر خونی که در معاینه هیستوپاتولوژیک مشاهده می شود، برای ائوزینوفیلی بافتی تشخیصی است. چندین علت شناخته شده است که شایع ترین آنها نوعی واکنش آلرژیک یا عفونت انگلی است. تشخیص ائوزینوفیلی از طریق شمارش کامل خون ( CBC ) انجام می شود، اما روش های تشخیصی که بر اساس علت زمینه ای انجام می شوند بسته به شرایط مشکوک متفاوت است. اگر CBC ائوزینوفیلی مشخص را نشان دهد، به طور کلی نیازی به شمارش ائوزینوفیل مطلق نیست. محل عامل علت را می توان برای طبقه بندی ائوزینوفیلی به دو نوع کلی استفاده کرد: بیرونی، که در آن عامل خارج از عوامل سلولی ائوزینوفیل قرار دارد. و ائوزینوفیلی درونی، که نشان دهنده علل درون رده سلولی ائوزینیفیل است. درمان های خاص بر اساس شرایط ایجادکننده تعیین می شوند، اگرچه در ائوزینوفیلی ایدیوپاتیک، بیماری ممکن است با کورتیکواستروئیدها کنترل شود. [ ۲] ائوزینوفیلی یک اختلال نیست ( بلکه تنها یک علامت ) مگر اینکه ایدیوپاتیک باشد.
به طور غیررسمی، سطح ائوزینوفیل خون اغلب به صورت خفیف در شمارش ۵۰۰–۱۵۰۰/μL بالا، متوسط میان ۱۵۰۰–۵۰۰۰/μL افزایش یافته و زمانی که بیش از ۵۰۰۰/μL باشد به شدت افزایش می یابد. افزایش شمار ائوزینوفیل خون می تواند گذرا، پایدار، مکرر یا دوره ای باشد. [ ۳] [ ۴]
شمار ائوزینوفیل ها در خون انسان به طور معمول میان ۱۰۰ تا ۵۰۰ در هر میکرولیتر است. حفظ این سطوح ناشی از تعادل میان تولید ائوزینوفیل ها توسط سلول های پیش ساز ائوزینوفیل مغز استخوان به نام CFU - Eos و مهاجرت ائوزینوفیل های در گردش به خارج از خون از راه ونول های پس مویرگی به بافت ها است. ائوزینوفیل ها درصد کمی از لکوسیت های خون محیطی ( معمولاً کمتر از ۸ درصد ) را نشان می دهند، نیمه عمری در گردش خون تنها ۸ تا ۱۸ ساعت دارند، اما حداقل برای چندین هفته در بافت ها باقی می مانند. [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفائوزینوفیل ها معمولاً کمتر از ۷ درصد لکوسیت های در گردش را تشکیل می دهند. افزایش قابل توجهی در شمار ائوزینوفیل های بافت غیر خونی که در معاینه هیستوپاتولوژیک مشاهده می شود، برای ائوزینوفیلی بافتی تشخیصی است. چندین علت شناخته شده است که شایع ترین آنها نوعی واکنش آلرژیک یا عفونت انگلی است. تشخیص ائوزینوفیلی از طریق شمارش کامل خون ( CBC ) انجام می شود، اما روش های تشخیصی که بر اساس علت زمینه ای انجام می شوند بسته به شرایط مشکوک متفاوت است. اگر CBC ائوزینوفیلی مشخص را نشان دهد، به طور کلی نیازی به شمارش ائوزینوفیل مطلق نیست. محل عامل علت را می توان برای طبقه بندی ائوزینوفیلی به دو نوع کلی استفاده کرد: بیرونی، که در آن عامل خارج از عوامل سلولی ائوزینوفیل قرار دارد. و ائوزینوفیلی درونی، که نشان دهنده علل درون رده سلولی ائوزینیفیل است. درمان های خاص بر اساس شرایط ایجادکننده تعیین می شوند، اگرچه در ائوزینوفیلی ایدیوپاتیک، بیماری ممکن است با کورتیکواستروئیدها کنترل شود. [ ۲] ائوزینوفیلی یک اختلال نیست ( بلکه تنها یک علامت ) مگر اینکه ایدیوپاتیک باشد.
به طور غیررسمی، سطح ائوزینوفیل خون اغلب به صورت خفیف در شمارش ۵۰۰–۱۵۰۰/μL بالا، متوسط میان ۱۵۰۰–۵۰۰۰/μL افزایش یافته و زمانی که بیش از ۵۰۰۰/μL باشد به شدت افزایش می یابد. افزایش شمار ائوزینوفیل خون می تواند گذرا، پایدار، مکرر یا دوره ای باشد. [ ۳] [ ۴]
شمار ائوزینوفیل ها در خون انسان به طور معمول میان ۱۰۰ تا ۵۰۰ در هر میکرولیتر است. حفظ این سطوح ناشی از تعادل میان تولید ائوزینوفیل ها توسط سلول های پیش ساز ائوزینوفیل مغز استخوان به نام CFU - Eos و مهاجرت ائوزینوفیل های در گردش به خارج از خون از راه ونول های پس مویرگی به بافت ها است. ائوزینوفیل ها درصد کمی از لکوسیت های خون محیطی ( معمولاً کمتر از ۸ درصد ) را نشان می دهند، نیمه عمری در گردش خون تنها ۸ تا ۱۸ ساعت دارند، اما حداقل برای چندین هفته در بافت ها باقی می مانند. [ ۵] [ ۶]
wiki: ائوزینوفیلی