ائمه کفر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] به پیشی گیرندگان در کفر و مقتدای دیگر کافران ائمه کفر گفته می شود.
ائمه جمع امام و در قرآن به دوصورت «أئمّه»
اللباب، ج ۱۰، ص ۳۲.
ائمه کفر عنوان عامّی است که بر همه کافرانی که دیگران را به کفر و شرک دعوت و موجبات گمراهی و ضلالت آنان را فراهم کنند اطلاق می گردد و چون این گونه افراد اساس همه بدیها را در خود دارند و ریشه همه خیرات را در خویش خشکانده اند با توجه به نفوذ و تأثیرشان در دیگران موجب گمراهی آنان شده:«و قالوا رَبَّنا اِنّا اَطَعنا سادَتَنا وکُبَراءَنا فَاَضَلّونَا السَّبیلا»
احزاب/سوره۳۳، آیه۶۷.
بحارالانوار؛ بحر المحیط فی التفسیر؛ البرهان فی تفسیر القرآن؛ تاج العروس من جواهر القاموس؛ تفسیر التحریر و التنویر؛ تفسیر العیاشی؛ التفسیر الکبیر؛ تفسیر المراغی؛ تفسیر المنار؛ تفسیر من وحی القرآن؛ تفسیر نور الثقلین؛ جامع البیان عن تأویل آی القرآن؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبی؛ روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم؛ الفرقان فی تفسیر القرآن؛ الکافی؛ کشف الاسرار و عدة الابرار؛ اللباب فی علوم الکتاب؛ لسان العرب؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ معانی القرآن و اعرابه؛ مفردات الفاظ القرآن؛ المیزان فی تفسیر القرآن

پیشنهاد کاربران

بپرس