=شم

دست داده، مطالعات زبانی و فرهنگی مربوطه به سرزمین های خوراسان و هندوکوش پی بردیم که این واژه ریشه ی آریایی دارد. در زبان فارسی نو واژه ی شَمشیر را واژه ای بی معنا تلقی میکنند و آن را تنها نامی بی اساس و بی پس مایه میدانند، در صورتی که این تک واژه نیست تشکیل شده از دو واژه ی "شَم" و "شیر" که به وصف ادبی و استوره ای به دشنه ای برّان و خمیده "هم چون شَمِ شیر" اشاره میکند. در زبان پهلوی هم دشنه ای کوته داشته اند که به آن "شَمَک" میکفتند، چیزی بود شبیه به خنجر های زمان اسلامی که امروزه هم در بازار زنجان و یمن پیدا میشود و بازار پرکاری دارد .