گذاشتن: چرا این واژه با ذ نوشته می شود؟ برای این که ذ از واج های اوستایی است که در پارسی دری مانده است و عربی نیست؛ مانند خواهر که در پهلوی xvāhar بوده و در پارسی دری خاهر خوانده می شود ولی نگارش پهلوی آن مانده است. همچین ث نیز از واج های اوستایی است و عربی نیست که امروزه در کیومرث مانده است.
چرا در یک کلمه فارسی ( گذاشتن ) از یک حرف عربی ( ذ ) استفاده شده؟ چطور ممکنه؟ احتمالا در طی سالیان و با اشتباه نوشتن افراد، کم کم ممکن نیست جا افتاده باشه؟
امروز پسر کلاس اولی من این موضوع رو مطرح کرد. گفت گذاشتن توش گ داره پس فارسیه و باید از ز که فارسیه استفاده کنم. جوابی براش نداشتم.
چرا باید در یک کلمه فارسی از ذ که حرفی عربی است استفاده شده باشه؟؟؟؟
این کلمه ( گذاشتن ) نباید کاملا فارسی باشه؟
بر نهادن
منبع. عکس نامهٔ باستان دکتر میر جلال الدین کزازی
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
گذاشتن و گزاردن. گذاشتن به معنی نهادن است. مانند لیوان را در سینی گذاشت؛ ولی گزاردن به معنی انجام دادن، بجا آوردن است؛ مانند کارگزار، خدمتگزار، نمازگزار و. . . و نوشتن آن به صورت گزاشتن نادرست است.
گماردن
نهادن ، قرار دادن
نهستن
شیوه یِ درستِ نگاشتِ واژه ( گذاشتن ) ، ( گُداشتن ) هست.
چرا؟
چون در زبان پهلوی به این واژه ( ویداشتن ) می گفتند: ( پیشوند وی/کارواژه ( داشتن ) )
دگرگونی آوایی ( و ) / ( ب ) در زبان پهلوی و پارسی کنونی بسیار دیده می شود چنانکه پیشوند ( وی ) همان کارکرد ( بی ) در پارسی کنونی را دارد ولی پیشوندِ کارواژه ( وی ) بمانند واژگان ( گُستردن، گداختن گریختن و. . . ) به ( گُ ) دگرریخته شده است؛ چنانکه سرانجام به واژه ( گُداشتن ) می رسیم.
... [مشاهده متن کامل]
از نظر معنایی نیز چیزی که در دست داریم، به کارواژه ( داشتن ) اشاره دارد ولی هنگامی که همین چیزی را که در دست هست، در جایی قرارمیدهیم ( !میگذاریم! ) ، کارواژه ( ویداشتن ) یعنی ( فرآیندی که دیگر آن چیز را در دسترس نداریم ) ، بازانگاشته ( تداعی ) می شود.
در رویه ( 90 ) از نبیگ ( فرهنگنامه کوچک پهلوی ) داریم:
وانهادن
قرار دادن - ول کردن - رها کردن - اجازه دادن - بارگذاری🙂
گذاشتن:
: روز گذاشتن : روزگار گذرانیدن
دکتر کزازی در مورد واژه ی " گذاشتن" می نویسد : ( ( گذاشتن در پهلوی در ریخت وتارتن witārtan بکار می رفته است. ریخت گذرای ( = متعدی ) گذشتن است ، در پهلوی ، وترتن witartan . ) )
... [مشاهده متن کامل]
( ( ازو من نهانت همی داشتم
چه مایه به بد روز بگذاشتم ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 301. )
نهادن، هشتن، قراردادن، وضع کردن، جادادن، رها کردن، ول کردن، اجازه دادن، رخصت دادن، باقی گذاشتن، بجاگذاشتن
1. نهادن، برپا کردن، قرار دادن، برقرار کردن 2. وضع کردن، ایجاد کردن، ساختن 3. دادن، سِپُردن
4. گذشتن ( بخشیدن ) ، سپری کردن 5. جا دادن، گرو گذاشتن، رهن دادن، امانت دادن، صبر کردن، امان دادن
6. دستور دادن، رخصت دادن، اجازه دادن 7. رها کردن، ول کردن، بی خیال شدن
... [مشاهده متن کامل]
مثال: 1. بنیانگذار، حروف گذاری، زیر پا گذاشتن 2. قانونگذار، تأثیر گذار ( اثر گذاری ) ، بارگذاری، صدا گذاری
3. واگذاری، سرمایه گذاری 4. بگذر، وقت گذرانی، گشت و گذار 5. بذار باشه، بذار ببینم چی میشه 6. فرمانگذاری، بذارید برم من! 7. فرو گذاری، بذار برو!
و هم آوا است با:
گزاشتن: 1. به جای آوردن، ادا کردن، انجام دادن، اجرا کردن، پرداختن به کاری
2. بیان کردن، تعبیر کردن، شرح و تفسیر دادن، تبلیغ و آگهی رساندن
مثال: 1. سپاسگزار، نماز گزار، خدمتگزار، برگزاری، گله گزار، حج گزار، کار گزار
2. گزارش، خبرگزاری، پیام گزاری و. . .
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٥)