گاه شماری رومی

گاه شماری رومی، گاه شماری است که در روم باستان استفاده می شده و اقتباس شده از گاه شماری یونانی است. در روم باستان ابتدا گاه شماری برپایهٔ گام های ماه و فصل های زراعی ایجاد شد که در آن هرسال ۳۰۴ روز و دارای ۶شش ماه ِ سی روزه و ۴ ماه ِ ۳۱ روزه (جمعاً ۱۰ ماه) بود که بعد از به تخت نشستن دومین پادشاه روم، هر سال به ۱۲ ماه تقسیم شد.
روم باستان
گاهشماری
گاهشماری گریگوری
سال به ۱۲ ماه قمری تقسیم می شده است و تقریباً هر سه سال یکبار برای نگه داشتن سال خورشیدی یکماه اضافی کبیسه -کبیسه شمسی قمری- می شده است. مبدا این تقویم تاریخ بنای شهر روم یعنی ۷۵۳ پ میلاد می باشد. که مبنای تقویم جولیانی و میلادی نیز بوده است.
گاه شماری رومی در ابتدا قمری بوده که احتمالاً از گاه شماری یونانی اقتباس شده است. با توجه به میانگین ۲۹٫۵ روزه در هر دورهٔ گام های ماه، تعداد روزها در هر ماه ۲۹ یا ۳۰ روز در نظر گرفته می شده است.
نویسندگانی رومی، این گاه شمار را اختراع رموس و رمولوس بنیان گذار روم باستان در ۷۵۳ قبل از میلاد می دانند (گرچه گاه شمار او قمری نبود). در گاه شمار نسخهٔ رموس و رمولوس هر سال ۱۰ ماه داشت و سال با اعتدال بهاری آغاز می شد.