کف

کَف، پراکندگی گاز در مایع است به صورتی که بخش اعظم محیط را گاز تشکیل داده و مایع به صورت لایه های بسیار نازکی میان حباب های گاز قرار گرفته باشد. مواد خالص کف نمی کنند. با بهم زدن مایع ها در گازها و در حضور عوامل پایدار کننده، کف ایجاد می شود.
کف ها، اشیایی هستند که از طریق به دام افتادن گازها در مایعات و جامدات تشکیل می شوند. [ ۱]
اسفنج حمام و رویه های تشکیل شده در بالای نوشابه ها و دلسترها، نمونه هایی از کف ها هستند. در اکثر کف ها، حجم گاز بسیار است. با رگه هایی نازک از جامدات و مایعات که نواحی یا غشاهای گازی را از هم جدا می کنند.
کف ها می توانند سلول - بسته یا سلول - باز باشند ( open - cell یا closed - cell ) در سلول - بسته ها، کف ها نواحی گازی گسسته تشکیل می دهند، که هر کدام کاملاً توسط مادهٔ جامد احاطه شده. در سلول - بازها، نواحی گازی به هم مرتبط هستند. اسفنج حمام نمونه ای از کف های سلول - باز است. آب به سادگی در تمام ساختار نفوذ پیدا کرده و شناور می شود و هوا را جابجا می کند. تشک کمپینگ، نمونه ای از کف های سلول - بسته می باشد. نواحی گازی کاملاً از هم تفکیک شده و نفوذناپذیرند در نتیجه با ورود آب به یکی از نواحی، بقیهٔ نواحی را در بر نمی گیرد.
کف ها نمونه هایی از رسانه های پراکنده هستند. به طور کلی، گاز موجود، به حباب هایی از اندازه های مختلف تقسیم می شود که غشاهای مایع جدا شده اند. این مرزهای فاز مایع مدام کوچکتر و کوچکتر شده و نهایتاً فاز مایع از سیستم تخلیه می شود و حباب می ترکد. وقتی که مقیاس اولیه و اصلی خیلی ریز باشد، مثلاً در یک کف بسیار ریز، این محیط پراکنده را می توان نوعی کلویید نامید. [ ۲]
کف ها در صنعت مورد استفاده قرار می گیرند و در آتش نشانی هم استفاده مخصوصی دارند. کف مانند لایه ای پیوسته در سطح ماده در حال سوختن جریان می یابد و از پیدایش بخارهای اشتعال پذیر جلوگیری می کند.
کف ها، در بسیاری از موارد و نمونه ها، سیستمی چندمقیاسه دارند.
یک مقیاس، مقیاس حباب است. مواد کفی، نوعاً ساختاری بی نظم داشته و حباب هایی از اندازه های مختلف دارند. در اندازه های بزرگ، مطالعهٔ کف ها بسیار نزدیک به مسائل ریاضی حداقل سطوح و رسوبات سه بعدی می باشد که لانه زنبوری هم نامیده می شوند.
مقیاس دیگر و پایین تر از حباب ها، مقیاسی است که تغییرپذیر است و آن را می توان شبکه ای از نواحیِ گازی مرتبط باهم در نظر گرفت که لاملا نامیده می شود. در این مقیاس، ارتباط ها سه گانه بوده و زاویهٔ ۱۲۰ درجه خارج از نقاط اتصال می سازد که مرزهای فلات نامیده می شوند.

کَفّ
(در لغت به معنی بازداشتن) اصطلاحی در عروض. از زحاف های عروضی، و آن افتادنِ حرف هفتم رکنی است که جزء آخرش سبب خفیف باشد، چنان که «ن» از آخر «مفاعیلن» و «فاعلاتن» و «مستفعلن» بیفتد و «مفاعیلُ» و «فاعلاتُ» و «مستفعلُ» بماند. رکن تحت زحاف کفّ را مکفوف نامند.