عقابیان (کرکس های سیاه دالی)کرکس های بر جدید
دال سیاه Aegypius monachus
دال (پرنده) Gyps fulvus
دال کفل سفید Gyps bengalensis - تا دهه ۱۹۸۰ پرشمارترین پرنده شکاری دنیا بود و اکنون در رده به شدت در خطر انقراض قرار گرفته است.
کرکس روپل، Gyps rueppelli
کرکس هندی، Gyps indicus
کرکس نوک باریک، Gyps tenuirostris
کرکس هیمالیا، Gyps himalayensis
کرکس پشت سفید آفریقایی، Gyps africanus
دال دماغه، Gyps coprotheres
کرکس کلاه پوش، Necrosyrtes monachus
کرکس سرسرخ، Sarcogyps calvus
کرکس غبغب دار، Torgos tracheliotus
کرکس سرسفید، Trigonoceps occipitalis
هما (پرنده), Gypaetus barbatus بخش عمده غذای آن از مغز استخوان تشکیل می شود
کرکس مصری، Neophron percnopterus
کرکس نخل، Gypohierax angolensis
کَرکَس نام دو گروه از
پرندگان شکاری لاشه خوار است:
کرکس های بر جدید که بومی قاره آمریکا هستند و کرکس های بر قدیم که بومی اروپا، آسیا و آفریقا هستند. در استرالیا و قطب جنوب کرکسی وجود ندارد.
بیشتر کرکس ها سری تاس و بدون پرهای معمولی دارند. به طور تاریخی تصور می شد تاس بودن سر کرکس ها برای جلوگیری از آلودگی هنگام تغذیه از لاشه است اما تحقیقات جدیدتر نشان می دهد پوست لخت نقش مهمی در تنظیم حرارت بدن دارد. به همین دلیل است که در سرما سر خود را در بدن فرو می برند و در گرما گردن خود را باز می کنند. ویژگی دیگر آن ها این است که بر خلاف بیشتر پرندگان دیگر، آن ها آشیانه نمی سازند.
کرکس ها به ندرت به حیوانات تندرست حمله می کنند ولی ممکن است حیوانی زخمی یا بیمار را بکشند. در زمان جنگ ها بر فراز نبردگاه ها شمار زیادی کرکس دیده شده است.
کرکس ها حیواناتی سودمند برای جلوگیری از گندیدگی و عفونت زایی مردارها هستند به ویژه در مناطق گرمسیر.