کرکس

کرکس یا لاشخور اشاره به دو گروه متفاوت از پرندگان شکاری لاشه خوار، شامل کرکس های جهان جدید بومی قاره آمریکا و کرکس های جهان قدیم بومی آفریقا و اوراسیا دارد. در استرالیا و جنوبگان نیز هیچ کرکسی بومی نیست؛ با این حال کرکس های سرسفید توانسته اند از خط والاس عبور کنند. [ ۳]
لاشخورها پاهای آلوده خود را با ادرار کردن ضدعفونی می کنند. [ ۴] [ ۵]
پرندگان شکاری لاشه خوار را در زبان فارسی بیشتر کرکس و لاشخور می نامند. گاهی واژه های کرگس، لشخور، دژکاک، دال، مرغ مردارخوار و نسر ( واژه عربی ) نیز برای نامیدن آن ها استفاده می شوند. [ ۶] کرکس را در زبان پهلوی، کرکاس می گفتند. [ ۷]
کرکس های جهان قدیم در تیره بازان قرار می گیرند؛ یعنی خویشاوند عقاب ها، بازها، سنقرها و سارگپه ها هستند. این جانوران به دلیل زندگی در جهان قدیم ( آسیا، اروپا و آفریقا ) به این نام معروف شده اند. کرکس های جهان قدیم یک زیرخانواده واحد نیستند؛ هما، کرکس کوچک و کرکس نخل زیرخانواده ای به نام Gypaetinae را تشکیل می دهند و سایر گونه های کرکس جهان قدیم در زیرخانواده ای دیگر با نام Aegypiinae قرار می گیرند. [ ۸] ۱۶ گونه از کرکس های جهان قدیم امروزه زیست می کنند:
• دال سیاه ( Aegypius monachus )
• دال معمولی ( Gyps fulvus )
• دال دمگاه سفید ( Gyps bengalensis )
• دال روپل ( Gyps rueppelli )
• دال هندی ( Gyps indicus )
• دال نوک باریک ( Gyps tenuirostris )
• دال هیمالیایی ( Gyps himalayensis )
• دال پشت سفید آفریقایی ( Gyps africanus )
• دال دماغه ( Gyps coprotheres )
• کرکس کلاه پوش ( Necrosyrtes monachus )
• کرکس سرسرخ ( Sarcogyps calvus )
• کرکس غبغب دار ( Torgos tracheliotus )
• کرکس سرسفید ( Trigonoceps occipitalis )
• هما ( Gypaetus barbatus )
• کرکس کوچک ( Neophron percnopterus )
• کرکس نخل ( Gypohierax angolen )
دال معمولی، دال سیاه، کرکس کوچک و هما، ۴ گونه رایج کرکس در ایران هستند. به صورت تاریخی دال کفل سفید نیز در جنوب بلوچستان و شرق هرمزگان زیست می کرده، اما گونه ای بسیار کمیاب است و در ۳۰ سال اخیر تنها سه مورد مشاهده این پرنده در ایران به ثبت رسیده است. دست کم دو مورد گزارش نیز از مشاهده دال هیمالیایی که بیشتر در فلات تبت و آسیای میانه یافت می شود، در شرق ایران داده شده است. دال معمولی پرشمارترین کرکس ایران است که به صورت پراکنده در رشته کوه های مهم کشور از آذربایجان در شمال غرب تا رشته کوه های البرز، ارتفاعات خراسان، رشته کوه های زاگرس، بلندی های کرمان و کوه های مکران تا مرزهای پاکستان زیست می کند. [ ۹]

کرکس (فیلم ۱۹۶۷). کرکس ( انگلیسی: The Vulture ) فیلمی است که در سال ۱۹۶۷ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به آکیم تامیروف و برودریک کرافورد اشاره کرد.

کرکس (فیلم ۲۰۱۲). کرکس ( لهستانی: Sęp ) یک فیلم مهیج لهستانی است که در سال ۲۰۱۲ ساخته و در سال ۲۰۱۳ منتشر شد.
• میخاو ژبروفسکی
• آنا پژیبیلسکا
• آنا درشوفسکا
• دانیل اولبریخسکی
• پاوئو ماواشینسکی
• پیوتر فرونچوسکی
• آندژی سورین
• آندژی گرابوفسکی
• میروسواف باکا
• یولانتا فراشینسکا
• پشمیسواف سادوفسکی
• پیوتر گونسافکی
• یوآنا اورلئانسکا
• رادوسواف پازورا
• پیوتر شیفکیویچ
• یوآنا کوپینسکا
• یاتسک کرول

کرکس (کمیک). کرکس ( انگلیسی: Vulture ) نام مستعار تعدادی از تبهکاران خیالی در کمیک های مارول است. شخصیت اصلی که از این نام استفاده می کرد آدرین تومز نام دارد و یکی از دشمنان مرد عنکبوتی است. این شخصیت بعد از آفتاب پرست بیشتر تقابل را با مرد عنکبوتی داشته است. در سال های اخیر شخصیت های دیگری نیز این نام را برای خود برگزیده اند، اما تومز بیشترین حضور را داشته است.
مایکل کیتون در نقش این شخصیت در فیلم مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه ( ۲۰۱۷ ) حضور پیدا کرد.
کرکس با نام واقعی آدرین تومز در ابتدا یک پیرمرد متخصص در علوم مکانیک بود اما بعد از اینکه شریک تجاری وی به او خیانت کرد خود را با ساخت دو بال مکانیکی به یکی از بزرگترین تبهکاران صنعتی در شهر نیویورک تبدیل کرد. وی اخیراً دونبال راهی برای جوان سازی خود می باشد.

کَرکَس (vulture)
کَرکَس
کَرکَس
کَرکَس
کَرکَس
(یا: لاشخور) هر یک از انواع پرندگان مردارخوار، از پرندگان شکاری، راستۀ قوش شکلان. سرها و گردن هایی لخت، منقارهایی قوی و قلاب دار، و بینایی و شامه ای تیز دارند. طول لاشخورها یک متر است و فاصلۀ بال های آن ها به۳.۷ متر می رسد. پرهای بدن معمولاً تیره، و پرهای سر به رنگ روشن است. چشم لاشخورها، برای دیدن تمام میدان دید، قابلیت بزرگ نمایی در مرکز میدان دارد که به جانور امکان تشخیص موقعیت منبع غذایی و دیدن جزئیات دقیق منطقه را می دهد.لاشخورهای حقیقی. لاشخورهای بَر قدیم در خانوادۀ قوشیان قرار می گیرند که شامل قوش ها و عقاب ها نیز می شود. پرندگانی بزرگ اند که فاصلۀ بال آن ها به۳.۷ می رسد. بیشتر پرهایی تیره یا قهوه ای دارند. اغلب فاقد پر روی سر و گردن اند. به جز یک گونه، همگی از مردار تغذیه می کنند. گونۀ استثنایی لاشخور نخل روغنی Gypohierax angolensis است که بیشتر از میوه نخل روغنی، و همچنین از ماهی و مردار سواحل تغذیه می کند. کرکس مصری Neophron percnopterus در سراسر اروپا، آسیا و افریقا یافت می شود. دال سیاه Aegypius monarchus و کرکس صورت گوشتی tracheliotus Torgos نمونه های دیگرند. لاشخورهای امریکایی در خانوادۀ کارتارتیدا قرار می گیرند. این جانوران بسیار شبیه لاشخورهای بَر قدیم، اما از نظر تشریحی متمایزند. این گونه شامل لاشخور بزرگSarcoramphus papa، لاشخورهای بوقلمونی و کندر است. لاشخور کیپ گریفون Gyps coprotheres بزرگ ترین لاشخور افریقایی، بعد از لاشخور صورت گوشتی است. در ۱۹۹۳، فقط ۴,۴۰۰ جفت بارور از این گونه یافت می شد. مرگ و میر جوجه ها ۸۴ درصد است، بنابراین حدود بیست سال طول می کشد تا یک پرندۀ بالغ جایگزینی برای خود بیابد. در ایران، یک گونه کرکس، کرکس مصری؛ سه گونه دال و چندین گونه پرندۀ دیگر ازجمله سارگپه، کورکور، سنقر، پیغو، و نُه گونه عقاب در خانوادۀ لاشخور شناسایی و رده بندی شده اند. جمعیت این پرندگان کاهش یافته است و اقدام برای حفظ جهات آن ها ضروری است.