کبیسه

/kabise/

برابر پارسی: بهیزک

معنی کبیسه در لغت نامه دهخدا

کبیسة. [ ک َ س َ ] (ع ص ، اِ) چاه و جوی انباشته و سر به گریبان کشیده. (آنندراج ) (غیاث اللغات ). || زیادتی باشد که منجمان در ماه شباط اعتبار کنند و آن را به عربی فضل السنه خوانند. (برهان ). || (در سال شمسی ) آن سال که روزی در وی افزایند و آن از چهار سال سالی باشد. (مهذب الاسماء) (کلمه ٔ سریانیه ٔ معربه ) چون سالهای یونانی تقریباً سیصد وشصت و پنج روز و ربع باشد پس از هر چهار سال ارباع را جمع کردندی و آن را یک روز شمردندی و آن سال را کبیسه خواندندی. (مفاتیح العلوم ). به عربی کبیسه و به سریانی کبیشتا است ؛ و آن زیادت یک ماه در پایان سال یا چند روز در ماهی معین است ، برای تعدیل گاه شماری چون مدت سیر یک دوره ٔ زمین (و بقول قدما آفتاب ) 365روز و 5 ساعت و 49 دقیقه و کسریست معمولا سال را 365روز گیرند و کسور مزبور را محفوظ دارند تا در هر 4 سال یک روز حساب کنند و بر روزهای سال بیفزایند تا در جمله 366 روز شود. (از التفهیم ص 221 و 222). طبق قرارداد گاه شماری کنونی معمول در ایران 6 ماه اول سال هر یک 31 روز دارد و 5 ماه دوم هر یک 30 روز و اسفند ماه 29 روز است (جمع 365 روز) و بهمان حساب که در بالا گفته شد هر چهار سال یک بار ماه اسفند را 30 روزمحسوب دارند، در این صورت سال را کبیسه گویند. (فرهنگ فارسی معین ). به سال آفتاب چهار یک روز یله کنند،تا از وی به چهار سال روزی بحاصل آید، آنگه او را بر روزهای سال بیفزایند تا جمله سیصدوشصت وشش روز شوندو این فعل یونانیان و رومیان و سریانیان و نیز آن قبطیان مصر بود از زمانه ٔ اغسطس قیصر ملک روم باز و این سال را به یونانی اولمفیاس خوانند و به سریانی کبیستا و چون به تازی گردانی کبیسه بوداَی انباشته که چهاریکهای روز اندر او انباشته همی آید روزی تمام.و پارسیان را از جهت کیش گبرکی نشایست که سال را به یکی روز کبیسه کنند پس این چهار روز را یله همی کردند تا از وی ماهی تمام گرد آمدی به صد و بیست سال و آنگاه این ماه را بر ماههای سال زیادت کردندی تا سیزده ماه شدی و نام یکی ماه اندر او دوبار گفته آمدی وآن سال را بهیزک خواندندی و سپس نیست شدن ملک و کیش ایشان این بهیزک کرده نیامده است به اتفاق. و اما قبطیان که اهل مصراند این چهار یک روز را پیش از زمانه ٔ اغسطس یله کردندی تا از وی سالی تمام حاصل شدی به هزاروچهارصدوشصت سال ...

کبیسی را بخوانید.

معنی کبیسه به فارسی

کبیسه

( اسم ) زیادت یک ماه در پایان سال یا چند روز در ماهی معین برای تعدیل گاه شماری تو ضیح چون مدت سیر یک دور. زمین ( و بقول قدما آفتاب ) ۳۶۵ روز و ۵ ساعت و ۴۹ دقیقه و کسریست معمو سال را ۳۶۵ روز گیرند و کسور مزبور را محفوظ دارند تا در هر ۴ سال یک روز حساب کنند و بر روزهای سال بیفزایند تا در جمله ۳۶۶ روز شود ( التفهیم ) طبق قرار داد گاه شماری کنونی معمول در ایران ۶ ماه اول سال هر یک ۳۱ روز دارد و ۵ ماه دوم هر یک ۳٠ روز و اسفند ماه ۲۹ روز است ( جمع ۳۶۵ روز ) و بهمان حساب که در با گفته شد هر چهار سال یک بار ماه اسفند را ۳٠ روز محسوب دارند در این صورت سال را کبیسه گویند .
چشمه ایست در جانبی از دشت سماوه نزدیک هیت

پنج کبیسه

( اسم ) هر یک از دوازده ماه ایران باستان دارای سی روز بود و سال سیصد و شصت روز بنابراین هر سال شمسی پنج روز کم داشت برای جبران در آخر هر سال پنج روز دیگر ( بنام پنج. دزدیده ) می افزودند تا سال شمسی درست سیصد و شصت و پنج روز باشد خمس. مسترقه بهیزک پنجک .

سال کبیسه

[leap year] [نجوم] سالی به مدت 366 روز که تقریباً هر چهار سال یک بار رخ می دهد

کبین را بخوانید.

معنی کبیسه در فرهنگ معین

کبیسه

(کَ س ) [ ع . کبیسة ] (اِ.) سالی که به جای ۳۶۵ روز ۳۶۶ روز باشد این اتفاق هر چهار سال یک بار می افتد.

معنی کبیسه در فرهنگ فارسی عمید

کبیسه

سالی که طبق قاعدۀ نجومی یک روز به ماه آخر آن اضافه شود که هر چهار سال یک بار اتفاق می افتد و در آن مازاد ۳۶۵ روز را که ۵ ساعت و ۴۹ دقیقه است جمع کرده و یک سال را ۳۶۶ روز می گیرند.