کانتونی هنگ کنگی

کانتونی هنگ کنگی ( چینی سنتی: 香港粵語، چینی ساده شده: 香港粤语، ییل: Hēung góng yuht yúh ) گویشی از زبان کانتونی از خانواده زبان های چینی - تبتی است. این گویش، زبان رسمی و بومی هنگ کنگ است. گویشی مشابه این گویش در ماکائو نیز رایج است.
گرچه خود مردم هنگ کنگی به این زبان «کانتونی» ( 廣東話 ) می گویند، نشریات در سرزمین اصلی چین عنوان «گفتار هنگ کنگی» ( 香港話 ) را به دلیل تفاوت های تلفظی بین این گویش و گویش رایج در گوانگ دونگ ( به ویژه گویش معیار گوانگ ژو ) برای نامیدن آن به کار می برند.
کانتونی هنگ کنگی دارای تفاوت های جزئی با کانتونی معیار گوانگ ژو در واج شناسی است، اما تا حد زیادی با آن یکسان است. در این گویش، جفت های واجی مشخصی با یکدیگر ادغام شده اند. این موارد به عنوان «صدای تنبل» ( 懶 音 ) شناخته می شوند و جزء تلفظ های ویژهٔ گوانگ ژو هستند، اما تا اوایل قرن بیستم در این سرزمین ها نیز رواج داشته اند. قابل توجه ترین تفاوت بین تلفظ هنگ کنگ و گوانگ ژو تعویض تلفظ بینی ( /L/ ) با بینی ( /n/ ) در بسیاری از کلمات است. [ ۲] برای نمونه، واژهٔ تو ( 你 ) در گوانگ ژو نِیه ( néih ) و در هنگ کنگ لِیه ( léih ) تلفظ می شود.
یکی دیگر از ویژگی های کلیدی کانتونی هنگ کنگ، ادغام دو هجای بینی /ŋ̩/ و /m̩/ است. در گوانگ ژو این دو هجا مجزا هستند اما در هنگ کنگ اولی در دومی ادغام می شود و به شکل آن تلفظ می شود. همچنین اگر در پی /kʷ/ و /kʷʰ/ در آغاز کلمات /ɔ:/ بیاید، این دو به /k/ و /kʰ/ ادغام می شوند. این ویژگی برخلاف دو مورد پیشین در هر دو گویش گوانگ ژو و هنگ کنگ وجود دارد. مثلاً واژه کشور ( 國 ) به جای گوُک ( gwok ) ، با ادغام به صورت «گُک» ( gok ) تلفظ می شود.
کانتونی دارای ۶ نواخت به شرح زیر است:
آمیخته بودن فرهنگ هنگ کنگ با سایر فرهنگ های آسیایی و غربی و همچنین موقعیت این شهر به عنوان یک مرکز تجاری بزرگ بین المللی، باعث شده تعداد زیادی وام واژه وارد گویش هنگ کنگی شود. واژه هایی نیز از گویش هنگ کنگی به دیگر زبان ها صادر شده اند.
چند وام واژه وارداتی به شرح زیرند:[ ۳]
چند وام واژه صادراتی به شرح زیرند: