چرم ، پوست حیوانات است که با مواد شیمیایی و کارهای فیزیکی از حالت ابتدایی خارج شود و به صورت
ثابت و فاسدنشدنی درآید.
در
متون ادبی ، چرم به معنای پوست آمده است .
معرّب این
واژه به صورت «صَرْم » به کار رفته است . واژه های اَدیم ، کَیمُخت / کیمخته ، ساغری / صاغری ،
تیماج و سَختیان / سِختیان نیز، با توجه به نوع پوست و چگونگی فراوری آن ، برای انواع چرم به کار می رفته است .
احکام فقهی چرم
به استناد ادله فقهی ، از جمله
آیه سوم
مائده ، برای استفاده از پوست حیوانات باید قبلاً آنها به روش شرعی
تذکیه شده باشند.احکام پوست حیوانات در
منابع فقهی ، غالباً در مباحث
طهارت ،
صلاه ، و
صید و
ذباحه مطرح شده است .در همه مذاهب اسلامی ، پوست
حیوانات حلال گوشت در صورت تذکیه ــ با دباغی یا بدون آن ــ
پاک و
نماز خواندن در لباسِ فراوری شده از آن صحیح است ، ولی استفاده از پوست حیوانات حرام گوشت و
نجس (مانند
سگ و
خوک به نظر فقهای امامی و، خوک به نظر بیش تر فقهای
اهل سنت )، حتی اگر تذکیه و دباغی شده باشد،
جایز نیست .
← پوست حیوانات حرام گوشت غیرنجس
← واژه های فارسی مربوط به چرم
...