نوستالژی

نوستالژی ( به فرانسوی: Nostalgie ) یک احساس غم انگیز همراه با شادی به اشیا، اشخاص و موقعیت های گذشته است. [ ۱] آرزومندی عاطفی و احساس گرمی نسبت به موقعیتی در گذشته[ ۲] که از جنبه های اصلی آن دلتنگی شدید برای زادگاه است. دلتنگی به سبب دوری از وطن یا دلتنگی حاصل از یادآوری گذشته های درخشان یا تلخ و شیرین. [ ۳] برخلاف قدیم که دریغ خوردن برای گذشته نوعی بیماری تلقی می شد، ظاهراً امروز اغلب معتقدند این احساس نتایج بسیار مثبتی برای فرد به همراه دارد، هیجان و هم زمان وقار را افزایش می دهد، عزت نفس و ارتباطات اجتماعی را رشد می دهد، با ایجاد ارتباط بین گذشته و حال به زندگی معنی می بخشد و با احساس مرگ مقابله می کند. [ ۴] [ ۵] [ ۶] هر انگیزشی از طریق حواس چندگانه می تواند ما را به جایی برگرداند که خاطره ای از آن داریم، ولی پس از بروز این اتفاق تصور این که لزوماً گذشته بهتر از حال بوده است و امروز اوضاع به خوبی قدیم نیست، نوعی انحراف و کژکاری در مرکز پردازش عواطف در مغز است. [ ۷]
در عصر جدید اولیه، نوستالژی به عنوان یک وضعیت پزشکی، نوعی مالیخولیا، توصیف[ ۸] و به یکی از موضوعات مهم در رمانتیسم تبدیل شد. [ ۱]
واژهٔ نوستالژی از دو واژهٔ یونانی ساخته شده است: nostos که به معنی «بازگشت » است و algia که معنی «رنج/درد کشیدن» می دهد. [ ۹] علی رغم ریشه های یونانی، این عبارت در یونان باستان شکل نگرفت، بلکه محصول تلاش های تحقیقی یوهانِس هوفر است که علاوه بر نوستالژی، دو واژهٔ دیگر نیز برای بیماری ای که کشف کرده بود پیشنهاد نمود: مونومانی ( به فرانسوی: monomanie ) و فیلوپاتریدومانی ( به فرانسوی: philopatridomanie ) . [ ۱۰]
نخستین بار یک پزشک سوئیسی به نام جوهانس هوفر در مقاله ای که برای توصیف حالات روحی دو بیمار منتشر کرد، واژه «نوستالژی» را ساخت و به کار برد. این مقاله دقیقاً در تاریخ ۲۲ ژوئن ۱۶۸۸ نوشته شده بود. یکی از بیماران دکتر هوفر، دانشجویی از شهر برن بود که به «بازل» آمده بود و بیمار دیگر این پزشک یک خدمتکار بود. هر دوی این افراد پس از بازگشت نزد خانوادهٔ خود کاملاً بهبود یافتند. در عین حال، مواردی از بیماری ها و اختلالات هم در میان نظامیان سوئیسی که در خارج کشور خدمت می کردند، مشاهده می شد، در ابتدا تصور می شد که شاید حالات روحی - بدنی این سربازان به علت یک مسئله فیزیولویک یا ناشی از سفر به مناطق با ارتفاع کمتر باشد. پزشکان سوییسی تصور می کردند نوستالژی نظیر سرماخوردگی یک بیماری قابل درمان است که زالو انداختن، مصرف تریاک و سفر به کوه های آلپ در سوییس می تواند نشانه های آن را درمان کند. همان طورکه امروز ژنتیک در پی کشف کدهای اصلی وراثت انسان است، پزشکان آن دوره نیز در پی کشف علت اصلی بیماری انسان بودند و از جمله یکی از پزشکان معتقد بود نوستالژی خودبیمار انگاری قلب ( هیپوکوندری کاردیاک ) است و علت العلل تمام ناخوشی و کسالت های انسان است. این تشخیص نوستالژی را از یک بیماری درمان پذیر به شر قرن و درد گذر ناپذیر بشر تبدیل کرد تا حدی که برخی پزشکان نشانه های سل را نیز مربوط به نوستالژی دانسته و با درمان نکردن بیماران باعث مرگ آن ها شدند. [ ۱۰]