نسوی

محمد بن احمد بن علی بن محمد ملقب به نورالدین . منشی مخصوص جلال الدین منکبرنی و مصنف کتاب سیره جلال الدین و نفثه المصدور. تاریخ تولد و مرگ او بدرستی معلوم نیست ولی در قرن ششم و هفتم از هجرت میزیسته است . به سال ۶۲۱ از جانب والی نسا به دربار سلطان جلال الدین رفت و تا سال ۶۲۸ که سال مرگ جلال الدین است در خدمت او بود. در سال ۶۲۹ در میافارقین اقامت کرد و نفثه المصدرو را در آنجا نوشت . در سال ۶۳۹ کتاب سیره جلال الدین را تالیف کرد .
( صفت ) منسوب به نساازمردم نسا.
محمد بن احمد بن علی بن محمد ملقب به نورالدین منشی مخصوص سلطان جلال الدین منکبرنی و مصنف کتاب سیره جلال الدین است ٠ وی در نیم. اول قرن هفتم می زیست ابتدا از ملازمان ولاه محلی شهر نسا بود و به سال ۶۲۱ هجری قمری از طرف والی نسا به دربار سلطان جلال الدین آمد و در ری به خدمت وی رسید و اندکی بعد به منصب کتابت انشای سلطان نایل گشت و تا آخر عمر سلطان جلال الدین با وی بود .

مجدالدین محمد الپاییزی . از شعرای عصر سلطان علائ الدین محمد خوارزمشاه

محدث خراسان و پیشوای فقه و ادب در آن سامان

ابن سفیان بن عامر شیبانی مکنی بابوالعباس محدث خراسان بود اوراست الارعین فی الحدیث و المسند فی الحدیث

ابن محمد نسوی مکنی به ابوالقاسم وی بعربی شعر میگفت و مقل است

معنی نُّسَوِّيَ: که درست ونیکو بازسازی کنیم (از مصدر تسويه به معني قرار دادن هرجزء از يک ترکيب در جاي مناسبش)
ریشه کلمه:
سوی‌ (۸۳ بار)

نسوی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • حسن بن سفیان نسوی، حسن بن سُفیان نَسَوی، محدّث و فقیه خراسانی در قرن سوم• مجدالدین محمد پاییزی نسوی، پاییزیِ نَسَوی، مجدالدین محمد، شاعر و حماسه سرای ایرانی سدۀ ۷ق/۱۳م در دربار ملوک خانیۀ ماوراءالنهر• شهاب الدین محمد خرندزی زیدری نسوی، شهاب الدین محمد خرندزی؛ معروف به نسوی از صاحب منصبان و دانشمندان دوره خوارزمشاهی
...

نسوی به معنای اهل نسا و یک نام خانوادگی است که ممکن است اشاره به یکی از شخصیت های زیر داشته باشد:
ابوالحسن علی بن احمد نسوی مشهور به استاد مختص (زاده ۳۹۳ قمری) در ری و درگذشته ۴۷۲ قمری یکی از ریاضی دانان بزرگ ایرانی

ابوالحسن علی بن احمد نسوی مشهور به «استاد مختص» (زاده ۳۹۳ قمری در ری و درگذشته ۴۷۲ قمری) یکی از ریاضی دانان ایرانی بود که در اوخر قرن چهارم و آغاز قرن پنچم هجری زندگی می کرد. او در نجوم، منطق، فلسفه و پزشکی هم معروف بود. او کتابی به نام المغنی فی الحساب الهندی دربارهٔ ریاضی هندی به پارسی نوشت و سپس آن را به عربی ترجمه کرد. نسوی کتاب های دیگری نیز در ریاضی نوشته است که مشهورترین آنها کتاب الشباع است. این کتاب ها به زبان عربی نوشته شده اند.
صفا، ذبیح الله، تاریخ ادبیات ایران (جلد یکم)، انتشارت فردوس، چاپ هفدهم
* سارتن، جرج. مقدمه بر تاریخ علم. ترجمهٔ غلامحسین صدری افشار. انتشارات علمی و فرهنگی.
در زمان سلطان مجدالدولهٴ دیلمی (متوفی در ۱۰۲۹–۱۰۳۰ میلادی) و جانشینش برآمد. ریاضی دان ایرانی پیش از سال ۱۰۳۰ میلادی رساله ای به زبان فارسی دربارهٴ اعمال حساب نوشت، و بعداً در زمان جانشین مجدالدوله آن را تحت عنوان المُقْنِع فی الحساب الهندی (در این کتاب روش محاسبه با دستگاه شمارش اعشاری آورده شده است) به عربی ترجمه کرد. او کتاب الاشباع را هم راجع به مأخوذات ارشمیدس و قضیهٴ منلاوس نوشت. در کتاب حساب تقسیم کسور و استخراج جذر و کعب را (جذر ۵۷٬۳۴۲؛ کعب۲۹۶و۶۵۲و۳) تقریباً به روش امروزی شرح می دهد. جالب توجه است که نسوی کسور دهدهی را جانشین کسور شصتگانی می کند. «المقنع» و «الشباع فی شرح اشکال القطاع» از دیگر آثار معروف اوست.
یکی از کارهای جالب او کتابی دربارهٔ «اشکره داری» (نگهداری مرغان شکاری) است که در سن ۷۹ سالگی نوشته است. او صورالکواکب عبدالرحمن صوفی را نیز خلاصه کرده بوده و به سید مرتضی تقدیم کرده بوده است.