نائُورو، جمهوری (Nauru)
عکس هوایی کشور نائورو
عکس هوایی کشور نائورو
موقعیت. کشور نائورو جزیرۀ کوچکی است که در آب های غربی اقیانوس آرام و در فاصلۀ اندکی از جنوب خط استوا و در غرب جزایر گیلبرت قرار دارد. این کشور ۲۱ کیلومتر مربع مساحت دارد و پایتخت آن شهر یارِن است.سیمای طبیعی. کشور جزیرۀ نائورو، یکی از کوچک ترین کشورهای جهان، جزیره ای مرجانی است که درازای آن ۶ کیلومتر و پهنای آن حدود ۴ کیلومتر است و جزئی از جزایر میکرونزی به شمار می آید. این کشور در حدود ۷۰۰کیلومتری غرب کشور کیریباس واقع است و پیرامون آن را مرجابسنگ (آبسنگ مرجانی) فراگرفته و کرانه های شنی و زمین های مزروعی آن نواری را به عرض حدود ۳۰۰ متر تشکیل داده اند. درون بوم آن را انبوهی از معادن فسفات با ضخامت حدود ۶۹ متر فراگرفته است. آبادی های این کشور ازجمله شهر یارن، پایتخت، و آنابار و ایجو در کرانه های آن جای دارند و مرداب کوچکی با نام بوئادا نیز در مرکز جنوب غربی آن دیده می شود که بقایایی از یک مرداب وسیع و قدیمی است. اقلیم این کشور بسیار گرم و مرطوب است و نسیم دریا آن را تا اندازه ای معتدل می کند. این کشور دارای بارندگی بسیار و در عین حال نامنظم است و معمولاً از آبان تا بهمن به حداکثر خود (۲,۰۶۰ میلی متر) می رسد. میانگین دمای سالانۀ آن در دی ماه۲۷.۲ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۷.۸ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۸۶۲ میلی متر است.
اقتصاد. کشور کوچک نائورو به سبب دارابودن معادن فسفاتِ بسیار مرغوب، که طی قرون و اعصار از فضلۀ پرندگانی با نام گوانو انباشته شده و سرشار از اسید فسفریک و نیتروژن است، از ثروتمندترین کشورهای جهان به شمار می آید. استخراج و بهره برداری از ذخایر این معدن از ۱۹۱۹ آغاز شده و کشورهای انگلستان، استرالیا، نیوزیلند، و فیلیپین خریداران اصلی آن محسوب می شوند. نارگیل و شیلات نیز ازجمله دیگر منابع عایدی این کشور به حساب می آیند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور نائورو، جمهوری با یک مجلس قانون گذاری است. نائورو حزب ندارد و مجلس ملی آن دارای هجده عضو است که مردم هر سه سال یک بار آنان را انتخاب می کنند. رئیس جمهور، که عالی ترین مقام اداری و اجرایی کشور است، با اکثریت آرای پارلمان برگزیده می شود و مسئولیت تشکیل هیئت دولت را برعهده دارد.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور نائورو حدود۱۰هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۴۷۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور صفر است و صد درصدشان شهرنشین هستند. نائورویی ها ۵۸ درصد از آنان را تشکیل می دهند و ۸۲ درصد از آنان مسیحی اند. زبان رسمی آنان نائوروئی است و زبان انگلیسی نیز رواج دارد. این سرزمین را کاپیتان فرن، دریانورد انگلیسی، در ۱۷۹۸ کشف کرد. در ۱۸۸۸ به تصرف آلمان درآمد و استرالیا در ۱۹۱۴ آن جا را اشغال کرد. از ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۷ تحت قیمومت انگلستان قرار داشت و انگلیسی ها و استرالیایی ها مشترکاً به استخراج و بهره برداری از معدن فسفات آن پرداختند. نائورو در ۱۹۴۶ به خودگردانی داخلی دست یافت و در ۱۹۶۷ معادن خود را ملی کرد. این کشور در ۳۱ ژانویۀ ۱۹۶۸ به استقلال رسید و به عضویت جامعۀ ملل مشترک المنافع بریتانیا درآمد. در ۱۹۹۹ نیز به سازمان ملل متحد پیوست.
عکس هوایی کشور نائورو
عکس هوایی کشور نائورو
موقعیت. کشور نائورو جزیرۀ کوچکی است که در آب های غربی اقیانوس آرام و در فاصلۀ اندکی از جنوب خط استوا و در غرب جزایر گیلبرت قرار دارد. این کشور ۲۱ کیلومتر مربع مساحت دارد و پایتخت آن شهر یارِن است.سیمای طبیعی. کشور جزیرۀ نائورو، یکی از کوچک ترین کشورهای جهان، جزیره ای مرجانی است که درازای آن ۶ کیلومتر و پهنای آن حدود ۴ کیلومتر است و جزئی از جزایر میکرونزی به شمار می آید. این کشور در حدود ۷۰۰کیلومتری غرب کشور کیریباس واقع است و پیرامون آن را مرجابسنگ (آبسنگ مرجانی) فراگرفته و کرانه های شنی و زمین های مزروعی آن نواری را به عرض حدود ۳۰۰ متر تشکیل داده اند. درون بوم آن را انبوهی از معادن فسفات با ضخامت حدود ۶۹ متر فراگرفته است. آبادی های این کشور ازجمله شهر یارن، پایتخت، و آنابار و ایجو در کرانه های آن جای دارند و مرداب کوچکی با نام بوئادا نیز در مرکز جنوب غربی آن دیده می شود که بقایایی از یک مرداب وسیع و قدیمی است. اقلیم این کشور بسیار گرم و مرطوب است و نسیم دریا آن را تا اندازه ای معتدل می کند. این کشور دارای بارندگی بسیار و در عین حال نامنظم است و معمولاً از آبان تا بهمن به حداکثر خود (۲,۰۶۰ میلی متر) می رسد. میانگین دمای سالانۀ آن در دی ماه۲۷.۲ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۷.۸ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۸۶۲ میلی متر است.
اقتصاد. کشور کوچک نائورو به سبب دارابودن معادن فسفاتِ بسیار مرغوب، که طی قرون و اعصار از فضلۀ پرندگانی با نام گوانو انباشته شده و سرشار از اسید فسفریک و نیتروژن است، از ثروتمندترین کشورهای جهان به شمار می آید. استخراج و بهره برداری از ذخایر این معدن از ۱۹۱۹ آغاز شده و کشورهای انگلستان، استرالیا، نیوزیلند، و فیلیپین خریداران اصلی آن محسوب می شوند. نارگیل و شیلات نیز ازجمله دیگر منابع عایدی این کشور به حساب می آیند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور نائورو، جمهوری با یک مجلس قانون گذاری است. نائورو حزب ندارد و مجلس ملی آن دارای هجده عضو است که مردم هر سه سال یک بار آنان را انتخاب می کنند. رئیس جمهور، که عالی ترین مقام اداری و اجرایی کشور است، با اکثریت آرای پارلمان برگزیده می شود و مسئولیت تشکیل هیئت دولت را برعهده دارد.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور نائورو حدود۱۰هزار نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۴۷۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور صفر است و صد درصدشان شهرنشین هستند. نائورویی ها ۵۸ درصد از آنان را تشکیل می دهند و ۸۲ درصد از آنان مسیحی اند. زبان رسمی آنان نائوروئی است و زبان انگلیسی نیز رواج دارد. این سرزمین را کاپیتان فرن، دریانورد انگلیسی، در ۱۷۹۸ کشف کرد. در ۱۸۸۸ به تصرف آلمان درآمد و استرالیا در ۱۹۱۴ آن جا را اشغال کرد. از ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۷ تحت قیمومت انگلستان قرار داشت و انگلیسی ها و استرالیایی ها مشترکاً به استخراج و بهره برداری از معدن فسفات آن پرداختند. نائورو در ۱۹۴۶ به خودگردانی داخلی دست یافت و در ۱۹۶۷ معادن خود را ملی کرد. این کشور در ۳۱ ژانویۀ ۱۹۶۸ به استقلال رسید و به عضویت جامعۀ ملل مشترک المنافع بریتانیا درآمد. در ۱۹۹۹ نیز به سازمان ملل متحد پیوست.
wikijoo: نایورو،_جمهوری