موشک فراتر از برد بصری

موشک با برد فراتر از بصری ( BVR ) یا موشک فراتر از میدان دید ( موشک فامد ) یک موشک هوابه هوا ( BVRAAM ) است که قادر به درگیری در بردهای ۲۰ مایل دریایی ( ۳۷ کیلومتر ) یا فراتر از آن است. این برد با استفاده از موتورهای موشک دوگانه پالس یا موتور موشک تقویت کننده و موتور پایدار کننده رم جت به دست آمده است.
علاوه بر قابلیت برد، موشک باید بتواند هدف خود را در این برد، ردیابی کند یا در حین پرواز به هدف دست یابد.
موشک های هوابه هوای اولیه از هدایت نیمه فعال راداری استفاده می کردند، یعنی موشک از پرتوهای تولید شده توسط هواپیمای پرتاب کنندهٔ موشک برای هدایت آن به سمت هدف استفاده می کرد. آخرین نسل از موشک های BVR از ترکیب رادار نیمه فعال و فعال استفاده می کند.
اسپارو ۱ سوار بر اسکای نایت نیروی دریایی ایالات متحده نخستین موشک عملیاتی BVR در سال ۱۹۵۴ بود. [ ۱] این موشک های اولیهٔ BVR به زودی با موشک هایی با استفاده از رادار نیمه فعال ( SARH ) جایگزین شدند. [ نیازمند منبع] این جاست که رادار هواپیمای پرتاب کننده روی هدف در حالت دنبال کردن تک هدف ( STT ) قفل می شود و انرژی راداری را به سمت هدف هدایت می کند که جستجوگر موشک می تواند هنگام انعکاس آن از هدف، آن را ببیند. آنتن رادار هواپیما باید هدف را تا زمان برخورد موشک «آشکار» نگاه دارد. موشک هایی مانند ریتیان ایم - ۷ اسپارو و ویمپل آر - ۲۷ ( نام ناتو AA - 10 'Alamo' ) پرتوهای منعکس شده را آشیانه یابی کرده و به سوی آن حرکت می کنند، دقیقاً مانند بمب هدایت لیزری که بازتاب تابش لیزر را آشیانه یابی می کند. برخی از دوربردترین موشک هایی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند، هنوز از این فناوری استفاده می کنند.
• ایم - ۷ اسپارو
• ایم - ۵۴ فینیکس
• ایم - ۱۲۰ آمرام
• AIM - 260 JATM
• آسترا ( موشک )
• دربی
• کی - ۱۰۰
• MICA ( موشک )
• نوواتور کی اس - ۱۷۲
• PL - 12 ( SD - 10 )
• پی ال - ۱۵
• PL - 21
• پایتون ( موشک )
• ویمپل آر - ۲۷
• ویمپل آر - ۳۳
• ویمپل آر - ۳۷
• بیسنوات آر - ۴۰
• ویمپل آر - ۷۷
• اسکای فلش