مُهره دوزی ( به انگلیسی: Bead Embroidery ) نوعی منجوق دوزی است که از سوزن و نخ برای دوخت مهره ها به سطح پارچه، جیر یا چرم استفاده می شود.
مهره دوزی تزیینی است که بخش مهمی از ساختار پارچه را تشکیل نمی دهد. از این نظر، مهره دوزی با مهره بافی، قلاب بافی و بافندگی مهره متفاوت است. دانه های بافته شده، بافتنی و قلاب بافی ممکن است در طول تولید پارچه، به پیوند زده شوند، در حالی که دانه های گلدوزی شده همیشه به پارچه تمام شده اضافه می شوند.
به طور سنتی از مهره دوزی برای پوشاک و منسوجات تزئینی استفاده می شده است. ممکن است با افزودن تقویت کننده های ساختاری مانند نوارهای دستبند در جواهرات نیز استفاده شود. سایر لوازم جانبی لباس مانند سگک کمربند و کیف دستی را نیز می توان مهره دوزی کرد و همینطور اثاث خانه مانند بالش یا جعبه را هم می توان با مهره دوزی تزئین کرد. هنگامی که با سطوح سخت استفاده می شوند، الگوهای مهره با درز یا شکاف، اندازه گیری و برنامه ریزی می شوند و پس از گل دوزی با استفاده از چسب یا اپوکسی به آن متصل می شوند.
مدت ها پیش از آخرین عصر یخبندان بزرگ، مردم از صدف ها، بذرها و هر مادۀ دیگری که می توانستند مُهره هایی درست می کردند. مقبره های اور در عراق که قدمت آن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می رسد، حاوی مهره هایی ساخته شده از سنگ لاجورد است. مهره ها به پایه ای دوخته شده بودند. هنگامی که باستان شناسان تپه های مدفن دورۀ نوسنگی را در اروپا کاوش کردند، نقاشی هایی از سوزن های استخوانی خام را یافتند. طراحی ها و نقاشی های مکشوفه از دوران مصر باستان نیز لباس های گل دوزی شده را نشان می دهند. پیشینۀ مهره دوزی در تاریخ نگارگری اروپا نیز به قرون وسطی باز می گردد، این امر را می توان در آثار هنری که در آن ها نقوش کلاه ها و لباس های مهره دوزی شده را نشان می دهند، ملاحظه کرد. [ ۱]
مهره دوزی بومی آمریکا ریشه در ورود استعمارگران اروپایی دارد. الگوهای سنتی بومیان آمریکا پیش تر وجود داشته است، اما با ورود اروپایی ها، آن ها شروع به استفاده و تجارت مهره های بذر کردند. با خشونت اروپایی ها که آمریکا را تبدیل به مستعمره کردند، مهره دوزی راهی برای بومیان آمریکا شد تا هویت فرهنگی خود را حفظ کنند. بومیان آمریکا از تکنیک های متعددی استفاده می کردند و هنوز هم این سنن را امروزه ادامه می دهند. دوخت پیوت توسط اروپایی ها به بومیان آمریکا آموزش داده شد. بافندگی مهره آخرین تکنیکی بود که اختراع شد. در داخل قاره آمریکا، گل دوزی مهره برای اولین بار توسط بومیان آمریکای منطقۀ گریت لیکس استفاده شد. مهره دوزی بومی آمریکا به عنوان مهره دوزی کاربردی نیز شناخته می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمهره دوزی تزیینی است که بخش مهمی از ساختار پارچه را تشکیل نمی دهد. از این نظر، مهره دوزی با مهره بافی، قلاب بافی و بافندگی مهره متفاوت است. دانه های بافته شده، بافتنی و قلاب بافی ممکن است در طول تولید پارچه، به پیوند زده شوند، در حالی که دانه های گلدوزی شده همیشه به پارچه تمام شده اضافه می شوند.
به طور سنتی از مهره دوزی برای پوشاک و منسوجات تزئینی استفاده می شده است. ممکن است با افزودن تقویت کننده های ساختاری مانند نوارهای دستبند در جواهرات نیز استفاده شود. سایر لوازم جانبی لباس مانند سگک کمربند و کیف دستی را نیز می توان مهره دوزی کرد و همینطور اثاث خانه مانند بالش یا جعبه را هم می توان با مهره دوزی تزئین کرد. هنگامی که با سطوح سخت استفاده می شوند، الگوهای مهره با درز یا شکاف، اندازه گیری و برنامه ریزی می شوند و پس از گل دوزی با استفاده از چسب یا اپوکسی به آن متصل می شوند.
مدت ها پیش از آخرین عصر یخبندان بزرگ، مردم از صدف ها، بذرها و هر مادۀ دیگری که می توانستند مُهره هایی درست می کردند. مقبره های اور در عراق که قدمت آن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می رسد، حاوی مهره هایی ساخته شده از سنگ لاجورد است. مهره ها به پایه ای دوخته شده بودند. هنگامی که باستان شناسان تپه های مدفن دورۀ نوسنگی را در اروپا کاوش کردند، نقاشی هایی از سوزن های استخوانی خام را یافتند. طراحی ها و نقاشی های مکشوفه از دوران مصر باستان نیز لباس های گل دوزی شده را نشان می دهند. پیشینۀ مهره دوزی در تاریخ نگارگری اروپا نیز به قرون وسطی باز می گردد، این امر را می توان در آثار هنری که در آن ها نقوش کلاه ها و لباس های مهره دوزی شده را نشان می دهند، ملاحظه کرد. [ ۱]
مهره دوزی بومی آمریکا ریشه در ورود استعمارگران اروپایی دارد. الگوهای سنتی بومیان آمریکا پیش تر وجود داشته است، اما با ورود اروپایی ها، آن ها شروع به استفاده و تجارت مهره های بذر کردند. با خشونت اروپایی ها که آمریکا را تبدیل به مستعمره کردند، مهره دوزی راهی برای بومیان آمریکا شد تا هویت فرهنگی خود را حفظ کنند. بومیان آمریکا از تکنیک های متعددی استفاده می کردند و هنوز هم این سنن را امروزه ادامه می دهند. دوخت پیوت توسط اروپایی ها به بومیان آمریکا آموزش داده شد. بافندگی مهره آخرین تکنیکی بود که اختراع شد. در داخل قاره آمریکا، گل دوزی مهره برای اولین بار توسط بومیان آمریکای منطقۀ گریت لیکس استفاده شد. مهره دوزی بومی آمریکا به عنوان مهره دوزی کاربردی نیز شناخته می شود. [ ۲]
wiki: مهره دوزی