منصبه
لغت نامه دهخدا
منصبة. [ م ُ ن َص ْ ص َ ب َ ] ( ع ص ) احجار منصبة؛ سنگهای روی هم گذاشته شده. ( ناظم الاطباء ).
پیشنهاد کاربران
در زبان عرب خمسه به سه عدد سنگی که به جای سه پایه در اطراف اجاق می گذارند و نیز سنگهای بزرگ منصبه با ضم میم سکون نون کسر صاد و کسر ب گویند