مقرونه. [م َ ن َ ] ( ع ص ) تأنیث مقرون. نزدیک. نزدیک به هم.- مقرونه به قراین ؛ نزد منطقیان عبارت است از مقدمات ظنیه مانند فروباریدن باران به وجودابر. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
