مفصل خاجی تهیگاهی

مفصل خاجی خاصره ای یا ساکروایلیاک (به انگلیسی: Sacroiliac joint) مفصلی است که از اتصال سطح مفصلی استخوان خاجی که در سطح طرفی آن واقع شده با سطح مفصلی ایلیوم از استخوان هیپ (بی نام) به وجود می آید. هر استخوان خاجی دارای دو سطح مفصلی جهت اتصال با استخوان های هیپ، دو زائده مفصلی فوقانی برای ارتباط با مهره پنجم کمری و یک رویه مفصلی بیضی شکل جهت ایجاد مفصل با دنبالچه دارد. بنابراین، دو مفصل خاجی خاصره ای به واسطه یک استخوان خاجی با استخوان های هیپ چپ و راست ایجاد می گردد. سیمفیزیس پوبیس و دو مفصل خاجی خاصره ای، مفاصل لگن را به وجود می آورند. حرکات مفاصل لگن کم بوده، ولی در زمان حاملگی و به هنگام زایمان، تحرک آن ها به دلیل شلی رباط ها که ناشی از تغییرات هورمونی است، افزایش می یابد.
مفصل سینوویال
مفصل لیفی
مفاصل خاجی خاصره ای در انتقال وزن بدن به کمربند لگنی (هیپ چپ و راست) نقش دارند، به طوری که نیروی وزن در نهایت از طریق کمربند لگنی به اندام های تحتانی منتقل می شود.
مفاصل خاجی- تهیگاهی از نوع مفاصل غیرمتحرک هستند. حرکت در سطح این مفصل ناچیز است و با افزایش سن به صفر می رسد. ثلث قدامی این مفاصل به شکل لاله گوش بوده دارای پرده سینوویال است. دو سوم خلفی زبر و خشن است وفاقد پرده سینوویال است و یک مفصل لیفی می سازند. در جلوی این مفاصل رباط های بسیار محکمی دو استخوان خاجی و تهیگاه را به یکدیگر مرتبط می کنند که در استحکام این مفصل نقش اساسی را بازی می کنند. در صدمات بسیار شدید این ناحیه، تا زمانی که این رباط ها پاره نشده باشند، لگن ثبات و استحکام خود را از دست نمی دهد.
مفصل خاجی خاصره ای شامل دو نوع مفصل است: