مغاثه

لغت نامه دهخدا

( مغاثة ) مغاثة. [ م ُ ث َ ] ( ع ص )زمین باران رسیده . ( آنندراج ). ارض مغاثة؛ زمین باران رسیده. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران