مزبان

تهیه می کرد و ترتیب و توالی این کار را معمولا مادربزرگ خانواده تعیین می نمود، کسی که متولی تهیه وعده ی غذایی مورد نظر بود را مزبان می نامیدند یعنی صاحب سفره. مادر بزرگ برای نشان دادن علاقه و دلبستگی خود به عروسهای خود، آنان را برای این کار انتخاب می کرد. یکی از ملاک های دوری و نزدیکی و احترام عروسان خانواده تعداد دفعات محول شدن این وشیفه بود و گاهی عروسان برای نشان دادن ارزش و احترام خود تعداد مواردی که آنان برای این کار انتخاب شده اند را به رخ دیگران می کشیدند، یعنی امجام این کار نه تنها برای آنان زحمت و دردسر محسوب نمی شد بلکه نوعی افتخار بود.