مروءه
لغت نامه دهخدا
مروءة. [ م ُ ءَ ] ( ع اِمص ) مردمی. ج ، مرؤات. ( دهار ). نخوت و کمال مردانگی ، و آن آدابی است نفسانی که با مراعات آن انسان به محاسن اخلاقی و عادات و رفتار نیکو دست می یابد. ( از اقرب الموارد ). جوانمردی. و رجوع به مروت شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید