مدخن

لغت نامه دهخدا

مدخن. [ م َ خ َ ] ( ع اِ ) موضع الدخان. ( اقرب الموارد ). جائی که از آن دود خارج می گردد. ( ناظم الاطباء ). رجوع به مدخنه شود.

مدخن. [ م ُ خ ِ ]( ع ص ) زراعتی که دانه آن سخ-ت ش-ود. ( آنندراج ). غله سخت دانه شده. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ادخان شود.

پیشنهاد کاربران