محمد خوارزمشاه

محمد خوارزمشاه ( ـ۶۱۷ق)
(ملقب به قطب الدین؛ علاءالدین) پادشاه ایران (۵۹۶ـ۶۱۷ق)، از سلسلۀ خوارزمشاهیان، پسر دوم علاءالدین تکش . بعد از مرگ پدر جانشین وی شد. قدرت خوارزمشاهیان در زمان وی به اوج رسید تا آن جا که وی را «اسکندر ثانی» خواندند. سلطان محمد نخست سلسله قراخانیان (ایلک خانان) و سپس غوریان را برانداخت و شهرهای بامیان ، هرات و غزنه را تصرف کرد. سلطان محمد خوارزمشاه به فتوای جمعی از علمای ماوراءالنهر، نام ناصر، خلیفۀ عباسی، را از خطبه انداخت و با سیدعلاءالملک تَرمذی به عنوان خلیفه بیعت کرد و در ۶۱۴ق با قوایی از راه همدان عازم بغداد شد، لیکن به سبب سرمای سخت زمستان، ناچار به خراسان بازگشت . در ۶۱۶ق چنگیزخان به بهانه قتل تجار مغولی ، خوارزم و خراسان را تصرف کرد. سلطان محمد به جای مقاومت ، به جزیره آبسکون واقع در نزدیکی دریای خزر گریخت و در همان جا درگذشت .