مبذول

/mabzul/

مترادف مبذول: بذل شده، واگذارشده

برابر پارسی: بخشیده، پذیرفته

معنی مبذول در لغت نامه دهخدا

مبذول. [ م َ ] (ع ص )بخشیده شده. (آنندراج ). خرج شده و مصرف شده و بخشیده شده. (ناظم الاطباء) : که اگر تمامی خزاین ما در آن مبذول خواهد بود باک نیاید. (کلیله و دمنه ).
گفت بهر شاه مبذول است جان
او چرا آید شفیع اندرمیان.

مولوی.

|| قبول کرده. (آنندراج ). پسندیده. (ناظم الاطباء) : اگر مثلاًدر ملک مشارکت توقع کنی مبذول است. (کلیله و دمنه ).
- مبذول داشتن ؛ پذیرفتن. قبول کردن : سلطان ملتمس ایشان مبذول داشت و همگنان را بخواند و بنواخت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 249). ملک نوح این التماس مبذول داشت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 356). امیرالمؤمنین الناصرلدین اﷲ التماس او مبذول داشت. (جهانگشای جوینی ).

مبذولی را بخوانید.

معنی مبذول به فارسی

مبذول

بذل شده، بخشیده شده
( اسم ) بذل شده

مبذول افتادن

( مصدر ) ۱ - بخشیده شدن ( در سخن از بزرگان باحترام استعمال شود ) : فی الحمله مامول سلجوقیان قبول و مبذول افتد .

مبذول داشتن

( مصدر ) ۱ - بخشیدن دادن ( در سخن از بزرگان باحترام استعمال شود ) : عاطفت خسروانه ملتمس او را مبذول داشت . ۲ - انجام دادن بعمل آوردن : از کوششهایی که مبذول داشته اید سپاسگزاریم .

مبذول فرمایید را بخوانید.