مباح (اصول)

مباح یعنی شیء فاقد رجحان در ترک یا انجام می باشد.
مباح، از اقسام حکم شرعی بوده، و در لغت ، به معنای اذن داده شده، و در اصطلاح، به فعلی گفته می شود که شارع مکلف را در انجام یا ترک آن مخیر نموده است، مانند:نوشیدن آب و خوردن غذا ، (به عنوان اولی آن ها)، و یا فعلی است که مدح و ذم به آن تعلق نگرفته است.
بررسی وجود مباح
در وجود مباح اختلاف است؛ بیشتر علما به وجود مباح معتقد هستند، اما عده ای هم چون «کعبی» و پیروانش، ادعا کرده اند که مباح وجود ندارد، زیرا فعل مباح باعث ترک حرام می شود و ترک حرام ، واجب است، و از آن جایی که مقدمه واجب نیز واجب است، پس فعل مباح، در حقیقت واجب است. این اشکال «کعبی»، به «شبهه کعبی» در نفی مباح معروف گردیده است.