لاریجان
یکی از بخشهای شهرستان آمل ( مازندران ) واقع در جنوب شهرستان و در طول دره های کوه دماوند در بلندی بیش از دو هزار متر . هوای آن سردسیر است . قله دماوند بلندترین قله های ایران در این بخش است . رودخانه هراز از دره های این قله سرچشمه میگیرد . آبهای معدنی بسیاری مانند آب گرم آب اسک و آب فرنگی در نقاط مختلف لاریجان وجود دارد . این بخش ۴ دهستان ۴۵ آبادی و ۱۲۴٠٠ تن جمعیت دارد و مرکز آن قصبه [ رینه ] است .
لارجان
[ گویش مازنی ] /laarijaan/ لاریجان که اهالی فارس زبان آن را لاریجانات نیز گویند، از بلوک های مهم آمل استکلمه ی لاریجان در بیشتر کتب تاریخی مازندران به صورت لارجان آمده و از دو جز لار+جان ترکیب شده استجان پسوند مکان و معرب گان فارسی به معنای زیستگاه و جایگاه زندگی می باشدلار نیز مشابه اسمی دیگر در ناحیه ی فارس استمنطقه ای بسیار سبز با مراتع شاداب و آب فراوان که تا اواخر حکومت قاجار بر ایران، چراگاه و قرق اسبان حاصلخیزی خاک و طراوت اقلیم آن، در زبان تبری به سر سبزی و فراخی نعمت شهره استو هرگونه مکان بر آسایش را به آن مثل زنندلارگان لارجان و سرانجام لاریجان کنونی مفهوم جایگاه زندگی در لار دارد و دور نیست به خاطر شباهت شرایط طبیعی آن با لار فارس به آن تشبیه شده باشدپس از ویرانی روستاهای قدیمی لار و قصران، ساکنان آن به نواحی گرمتر حاشیه رود هراز، مهاجرت و اقامت نمودند
دهی از شهرستان آمل است
[ گویش مازنی ] /baalaa laarijaan/ بخش های مترفع تر لاریجان را بالا لاریجان گویند
مولف مر آت البلدان نویسد : (( چشمه ایست واقع در آبادی گرماب سر که فاصل. این چشمه تا آبادی (( تادینه )) که از قرای معظم لاریجانیست کمتر از یک فرسخ میباشد و آب چشمه هفتاد درجه حرارت دارد ))