فت
/fatt/
لغت نامه دهخدا
فت. [ ف َت ت / ف ُت ت /ف ِت ت ] ( ع ص ، اِ ) پراکنده. ( منتهی الارب ). یقال : هم اهل بیت فت ؛ ای منتشرون. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || شکاف در سنگ سخت. ( اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
پراکنده . یا شکاف در سنگ سخت
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
* فت پا: (ورزش ) در کُشتی، فنی برای خواباندن حریف به پشت که در آن کشتی گیر در سرپا یک پای خود را به پشت پای حریف زده و آن را بالا می بَرد.
گویش مازنی
واژه نامه بختیاریکا
دانشنامه عمومی
پیشنهاد کاربران
پیشنهاد واژه :
در واژه یِ پارسیِ " اُفتادن" ، " اُ " پیشوند است. این واژه در زبانِ پارسیِ میانه " اوفتادن " بوده است که در آن " او:ō " پیشوند بوده است؛ ما این پیشوند را در زبانِ پارسی میانه در واژگانی همچون " اوباردن، اوبَستَن و . . . " نیز داریم. اکنون با جداسازیِ این پیشوند، واژه یِ " فتادن" را داریم که از " فت" به همراه نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادن" ساخته شده است. پس داریم:
... [مشاهده متن کامل]
1 - فت ( از ریشه یِ اوستاییِ " پَت/پَد" )
( " پَت/پَد" ریشه واژگانی همچون " پَدیدن، پدیدار، پدیده " و تکواژِ " بات" در " باتلاق=باتلاخ =بات. لاخ" نیز می باشد. )
2 - نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادَن"
( بمانند " نِهادن، ایستادن و. . . " )
. . . . . . . . . . .
نکته : بُن کنونیِ واژه یِ " فتادن" ، " فت" می باشد، چنانکه بُن کنونیِ واژگانِ " نهادن، ایستادن" بسامان " نِه، ایست" می باشد.
اکنون می توان " فتادَن" با بُن کنونی " فت" را به روشنی در زبانِ پارسی بکار بست:
1 - واژگانی همچون " فته، فتِش، فتادگی، فتایی، فتا ( ک ) ، فتومند ( ی ) و. . . " ؛
2 - با پیشوند بمانندِ " بَرفتادن و. . . " ؛
همچنین می توان آن را به شیوه یِ " فتیدن ( ناگذرا ) ، فتاندن ( گذرا ) " نیز بکار برد تا کاربردپذیریِ واژه افزونتر شود.
. . . . . . . . . . .
برپایه ی آنچه در بالا گفته شد، من در آینده نشان خواهم داد که به چه زیبایی واژگانِ " پدیدن، پدیدار، پدیده" از ریشه اوستایی " پت/پد" هستند.
در واژه یِ پارسیِ " اُفتادن" ، " اُ " پیشوند است. این واژه در زبانِ پارسیِ میانه " اوفتادن " بوده است که در آن " او:ō " پیشوند بوده است؛ ما این پیشوند را در زبانِ پارسی میانه در واژگانی همچون " اوباردن، اوبَستَن و . . . " نیز داریم. اکنون با جداسازیِ این پیشوند، واژه یِ " فتادن" را داریم که از " فت" به همراه نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادن" ساخته شده است. پس داریم:
... [مشاهده متن کامل]
1 - فت ( از ریشه یِ اوستاییِ " پَت/پَد" )
( " پَت/پَد" ریشه واژگانی همچون " پَدیدن، پدیدار، پدیده " و تکواژِ " بات" در " باتلاق=باتلاخ =بات. لاخ" نیز می باشد. )
2 - نشانه یِ مصدریِ ناگذرایِ " - ادَن"
( بمانند " نِهادن، ایستادن و. . . " )
. . . . . . . . . . .
نکته : بُن کنونیِ واژه یِ " فتادن" ، " فت" می باشد، چنانکه بُن کنونیِ واژگانِ " نهادن، ایستادن" بسامان " نِه، ایست" می باشد.
اکنون می توان " فتادَن" با بُن کنونی " فت" را به روشنی در زبانِ پارسی بکار بست:
1 - واژگانی همچون " فته، فتِش، فتادگی، فتایی، فتا ( ک ) ، فتومند ( ی ) و. . . " ؛
2 - با پیشوند بمانندِ " بَرفتادن و. . . " ؛
همچنین می توان آن را به شیوه یِ " فتیدن ( ناگذرا ) ، فتاندن ( گذرا ) " نیز بکار برد تا کاربردپذیریِ واژه افزونتر شود.
. . . . . . . . . . .
برپایه ی آنچه در بالا گفته شد، من در آینده نشان خواهم داد که به چه زیبایی واژگانِ " پدیدن، پدیدار، پدیده" از ریشه اوستایی " پت/پد" هستند.
فت از مصدر فتیدن و فتادن به معنی خطا.
فِت رفتن : خطا رفتن، خطا خوردن، به هدف نخوردن. از پهلوی هدف گذشتن.
فِت رفتن : خطا رفتن، خطا خوردن، به هدف نخوردن. از پهلوی هدف گذشتن.
بسیار ، زیاد ( فَتِ فراوان )
چاق
در اینجا واژه ���فِت یا فِت کردن . . . . . . یک واژه دو واگ است . . . . چند سال پیش من قانون دو اگ پارسی را نوشتم و به همگان گفتم که واژگان دو واگ همه و همه پارسی هستند . . . عرب برای دستبرد به این واژگان
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
ناچار است یک واگ دیگر افزون کند و بیافزاید. . . . مارا با ان کار نیست. . . . اما فِت در چم درنگ است در چم درنگ کردن است. . . . . همانگونه که در واژه فترد یا فترت میبینیم. . . . . فت ���درنگ به اضافه رد ���در چم نشانه ها . . . . . پس میشود ���نشانه های درنگ . . . نشانه های سستی . . . . . نشانه های کم و کاهیده شدن. . . . . به یاد داشته باشید ( فترد یا فترت واژه ایی پارسی است )