غنبه
لغت نامه دهخدا
غنبه. [ غُم ْ ب َ / ب ِ ] ( اِ ) تشنیع کردن و بانگ بر کسی زدن از روی قهر و غصه و غضب. ( از برهان قاطع ). مخفف غرنبه یعنی صدا از روی قهر و غضب ، و غریدن. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید