عمیدالملک کندری

عمیدالملک ابونصر محمد بن منصور کُندُری وزیر طغرل و آلب ارسلان پادشاهان دودمان سلجوقی بود. در ۴۰۵ ه‍.ق. در قریهٔ کندر ترشیز دیده به جهان گشود. در ۴۵۵ ه‍.ق. برکنار شد و در سال ۴۵۶ ه‍.ق. به دار آویخته شد.
عمیدالملک کندری | لغت نامه دهخدا
KONDORI, MOḤAMMED B. MANṢUR – Encyclopaedia Iranica
در مورد عمید الملک کندری آورده اند:
طغرل بیک سلجوقی که در سال ۴۳۹ ه. ق با جلوس خود، سلطنت آل سلجوقی را آغاز کرد، مدت بیست سال از بیست و شش سال سلطنت خود را بر کفایت و کاردانی وزیری دانشمند تکیه داشت که (عمیدالملک) خوانده می شد. عمیدالملک در وزارت طغرل همان شهرت و موقعیتی را دارا بود که بعدها نظام الملک در سلطنت بقیه آل سلجوقی مانند آلب ارسلان و ملکشاه. این دو وزیر بزرگ، هر دو از روستا زادگان خراسان بودند. عمیدالملک از کندر ترشیز و نظام الملک از توغان النهایه. که از جهت اعتقادی و سیاسی تجانس با هم نداشتند. عمیدالملک در مذهب حنفی تعصب می ورزید و نظام الملک در مذهب شافعی. نظام الملک از خدمت در شاخه شرقی و عمیدالملک نخست از خدمت در شاخه غربی سلاجقه آغاز به کار کردند.
عمیدالملک اگرچه کم زیست و در هنگامی که به قتل رسید، چهل و چند سال بیش نداشت، ولیکن نیمی از همین عمر کوتاه را وزارت داشت و هم در طول دوران وزارت خود، از خدمت به زبان و ادب فارسی باز نایستاد. عمیدالملک از دانشمندان وشاعران زمان خود بود و سبب راه یافتنش به دربار سلاجقه نیز به علت فضلی است که داشته است. بدین معنی که وقتی طغرل وارد نیشابور شد، خواستار مردی شد که عربی را خوب بنویسد و بخواند. موفق، عمیدالملک را معرفی کرد و او در آن حال مردی بود فاضل و فصیح و شاعر. این وزیر دانشمند ترشیزی، علاقه وافری به زبان فارسی داشت. چندان که نقل کرده اند که تا هنگام سلطنت محمود غزنوی قانون و دفاتر و امثله و مناشیر از درگاه سلاطین به زبان عربی نوشته می شد، چون وقت وزارت به عمیدالملک رسید دستور داد این قاعده را بر طرف سازند، شاید به دلیل همین علایقهٔ وی به زبان فارسی بوده است، که شاعران نامداری همچون لامعی گرگانی و ابوالحسن باخزری صاحب دمیه القصرا، او را مدح گفته اند