طلب

جستن، خواستن ، واست، خواهش، جستجو، پولی یاچیزی که بکسی وام داده باشند، مقابل بدهی
۱ - جوینده خواهان طلب کننده مقابل مطلوب . جمع : طالبین . ۲ - دانشجوی علوم دینی طالب علم . جمع : طلاب . یا طالب علم . دانشجوی علوم دینی . یا طالب علمانه . مانند طلاب طلبگی . یا طالب نگین . ۱ - خواهان نگین . ۲ - نگین دار . ۳ - آراسته به نشانه های پادشاهی .
مالی که داین را بر عهده مدیون است وام که داده باشند .

که آنرا طلب تقریر نیز خوانند در نزد فقها عبارت از اشهاد شفیع است برای طلب شفعه خویش درنزد عقار چنانکه بگوید : ای مردم شهادت دهید که من در این عقار طلب شفعه کردم .

مملوک و شاعری قلیل الشعر است

در نزد فقیهان آنست که شفعه را در نزد قاضی بطلبند و این هنگامی است که مشتری عقار را بوی تسلیم نکند .

گروه گروه دسته دسته .

مواثبه در لغت بمعنی مسارعت است از وثوب و طلب مواثبه در نزد فقیهان عبارت از طلبیدن شفیع شفعه را در مجلسی که در آن به بیع آگاه شده است و وجه تسمیه آن اینست که برغایت تعجیل دلالت کند .

۱ - خواستن در خواستن خواستار شدن . ۲ - جستن جستجو کردن . ۳ - احضار کردن فرا خواندن . ۴ - مطالبه کردن دینی که به کسی داده اند . ۵ - عمل بود که درویشان چند روز به عید می کردند و آن عبارت بود از چادری خرد ( قلندری ) که بر پهلوی در خانه بر می افراشتند و به بوق و منتشا و پوست مزین می کردند و آن بوق را گاه گاه می زدند و این عمل را چند روز ادامه می دادند تا صاحب خانه مالی می داد .

(طَ لَ) [ ع . ] ۱ - (مص م .) خواستن . ۲ - (اِمص .) خواست ، خواهش . ۳ - در فارسی پولی که به عنوان قرض به کسی داده باشند.
(طِ) [ ع . ] (ص .) ۱ - مرد خواهان زنان . ۲ - زن خواستة مرد، معشوق ، ج . اطلاب ، طلبه .
(طُ) [ ع . ] (اِ.) ۱ - گروه طلب کنندگان . ۲ - گروهی که در یک جا جمع شده باشند.

( ~. ~.) [ ازع . ] (ق مر.) گروه گروه ، دسته دسته .

(طَ لَ) [ معر. ] (ص فا.) دوستدار مقام و درجه .

( ~. ~.) [ ازع . ] (ق مر.) گروه گروه ، دسته دسته .

۱. جستجو، جستن.
۲. (اسم) [مقابلِ بدهی] [مجاز] پولی یا چیزی که به کسی وام داده باشند.
۳. (بن مضارعِ طلبیدن) = طلبیدن
۴. طلبنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): آزادی طلب، آشوب طلب، جاه طلب، داوطلب، صلح طلب.
۵. (تصوف) از مراحل سلوک که در آن سالک در پی یافتن حق و حقیقت است.
* طلب کردن: (مصدر متعدی)
۱. درخواست کردن، خواستن: طلب کردم ز دانایان یکی پند / مرا گفتند با نادان مپیوند (سعدی: ۱۸۵)، چو سائل از تو به زاری طلب کند چیزی / بده وگرنه ستمگر به زور بستاند (سعدی: ۹۴).
۲. [قدیمی] جستجو کردن، جستن.
طالب، خواستار.
۱. دسته ای از مردم، گروه.
۲. فوجی از لشکر.
* طُلب طُلب: [قدیمی] گروه گروه، دسته دسته: جان پاکان طُلْب طُلْب و جوق جوق / آیدت از هر نواحی مست شوق (مولوی: ۵۵۹).

۱. کسی که پول یا کالایی از کسی طلب دارد، بستان کار.
۲. [قدیمی] خواهان، خواستار: طلب کار باید صبور و حمول / که نشنیده ام کیمیاگر عجول (سعدی۱: ۱۰۵)، که ومه طلبکار عمرند و بس / کسی را به مردن نیاید هوس (امیرخسرو: لغت نامه: طلب کار).

۱. بستانکاری.
۲. [قدیمی] خواستاری.

= آرمان گرا

۱. فتنه جو.
۲. خواهان شورش و انقلاب.

خواهان تغییرات اساسی در امور کشور به منظور بهبود اوضاع، رفرمیست، طرف دار اصلاحات. = اصلاحات

کسی که برای رسیدن به مقام و مرتبۀ بلند کوشش کند، خواهان جاه و مقام.

آن که بیکاری و آسایش را دوست دارد، خواستار آسودگی.

آن که خواهان عافیت و سلامت است.

معنی يَسْتَغْفِرُواْ: که طلب مغفرت کنند - که طلب آمرزش کنند
معنی يَسْتَغْفِرُونَ: طلب مغفرت مي کنند - طلب آمرزش مي کنند
معنی تَبْتَغُونَ: طلب می کنید
معنی يَبْغُونَ: مي خواهند - طلب مي کنند
معنی يَسْتَغْفِرْ: تا طلب مغفرت کند - تا طلب آمرزش کند (جزمش به دليل جواب واقع شدن براي شرط قبل از خود مي باشد )
معنی أَسْتَغْفِرُ: طلب آمرزش مي کنم
معنی ﭐبْتِغَاءَ: جُستن-طلب کردن
معنی ﭐبْتَغُواْ: بجوييد-طلب کنيد
معنی ﭐبْتَغَیٰ: جُست-طلب کرد
معنی ﭐبْتَغَيْتَ: طلب کردي
معنی دُعَائِي: خواندن من - طلب کردن من
معنی مَطْلُوبُ: مطلوب - طلب شده
معنی تَبْتَغُواْ: تاطلب کنيد - که طلب کنيد
معنی تَبْتَغِي: که طلب کني
تکرار در قرآن: ۴(بار)
خواستن. کرفتن راغب آن را جستجو از وجود شی‏ء گفته است . یا آبش در زمین فرو رود دیگر ابداً به طلب. اخذ آن راهی نیابی. درباره . به «حثث» و درباره . به «ذباب» رجوع شود.

طلب غیر شدید برای انجام تکلیف، با جواز ترک را طلب استحبابی گویند.
طلب استحبابی، مقابل طلب وجوبی، و به این معنا است که مولا از مکلف، انجام فعلی را می خواهد، اما این خواست به حد الزام و وجوب نمی رسد، به گونه ای که ترک آن نیز در نظرش روا می باشد، هر چند انجام آن بیشتر مورد پسند وی است؛ به بیان دیگر، طلب غیر اکید و غیر شدید را که در آن جواز ترک لحاظ شده است، طلب استحبابی می گویند.
مفاد طلب در امر
میان اصولی ها این بحث مطرح است که آیا طلبی که مفاد امر است، خصوص طلب وجوبی است یا اعم از طلب وجوبی و استحبابی می باشد.
عناوین مرتبط
معانی ماده امر.

طَلَب
(در لغت به معنی جُستن) در اصطلاح تصوف، نیّت صادقی که در دل جویندۀ این طریق افتد و طالب شناختن حق شود. صوفیان طلب را چون جرقه ای دانسته اند که اگر دوام یابد، هستیِ سالک را به آتش می کشد و او را درپی سلوک و دست یابی به مطلوب روانه می سازد. از این رو، اینان طلب را محض عنایت الهی می دانند که تنها به محبوبان حضرتش اعطا می شود. وجود طلب در هر منزل، از اصول اساسی سیر است، و چنانچه طلب سالک در منزلی به سردی گراید، سیر او به سوی منازل بعد متوقّف می شود.

ترحیم

داعیه

باسک

اسکندر مقدونی

ربا

باسک

بلر

دلخواه ، مراد ، مرام ، ارزو ، طلب ، خواهش ، خواست ، فرمایش ، کام ، حاجت

میل ، مقصود ، مراد ، مرام ، ارزو ، طلب ، خواهش ، خواست ، ارمان ، کام

طلب ، فریاد ، صدا ، دعوت ، ندا ، احضار ، بانگ ، نامبری

التماس ، درخواست ، استیناف ، جذبه ، طلب

درخواست ، طلب ، خواهش ، خواست ، ابرام ، تقاضا

درخواست ، طلب ، خواست ، مطالبه ، تقاضا ، نیاز

کاوش ، طلب ، بازرسی ، تکاپو ، سراغ ، جستجو ، تجسس

طلب ، تحقیق ، باز جویی ، جستجو ، جویش

مطلب

تحدي

حرارة

رتبة

استفتاء

استجدي ، استقضى ، استنجع

ارد , تضرع , سمک

سلمي

استعماري

فوضوي

الإصلاحي

الإنفصالي

التوسعي

طموح

الإنفصالي

فدائي

راضي

انتهازي ، الإنتهازي

مغامر

فوضوي