شیدا
علی اکبر موسیقیدان و شاعر تصنیف ساز ایرانی ( قر. ۱۳ ه.) . تصنیفهای وی مقبول عموم بود و عارف او را بر خود مقدم میدانسته و از او به نیکی یاد کرده است . شیدا مردی درویش و وابسته بود. مختصر سه تاری میرد و خط نستعلیق را هم خوش مینوشت. آهنگها و اشعارش بسیار مطلوب و دلنشین است ولی صورتی نازیبا و قلبی پر از مهر و وفا - که همواره بکمند عشق زیبا رویان گرفتار بود - داشت. آهنگهای وی- با آنکه متجاوز از ۵٠ سال از تاریخ سرودن آنها میگذرد-هنوز دارای لطف و جاذبه است .
آشفته، شیفته، آشفتگی، شیفتگی، شیدایی
( صفت ) ۱ - آشفته شیفته . ۲ - دیوانه مجنون . ۳ - عاشق .
[manic] [روان شناسی] 1. ویژگی فرد دچار شیدایی
2. فرد دچار شیدایی
نور مجرد مطلق ذات یزدانی .
روان بخش است که بعربی روح القدس را گویند .
دیوانه شدن آشفته شدن .
[ گویش مازنی ] /soot si sheydaa/ روستایی از دهستان خوشی رود بابل