شمال ایران یا به طور کوتاه شُمال اصطلاحی است جغرافیایی که به سرزمینی نسبتاً کم وسعت اما سرسبز و حاصلخیز در جنوب دریای مازندران و شمال رشته کوه البرز گفته می شود و شامل استان های گیلان، مازندران و گلستان است. راه های اصلی ورود به شمال جاده های کرج - چالوس، تهران - چالوس، هراز، فیروزکوه ( سوادکوه ) ، سمنان - ساری، دامغان - گلوگاه، شاهرود - توسکستان - گرگان، شاهرود - آزادشهر، محور قدیم قزوین - رشت، آزادراه قزوین - رشت، گردنه حیران، اسالم - خلخال، پونل - خلخال و جادهٔ مشهد - گرگان هستند.
... [مشاهده متن کامل]
شمال ایران، دارای شهرهایی توریستی و مسافرپذیر است. آب و هوای معتدل و مرطوب برای ایرانیانی که معمولاً در شهرهای گرم و خشک یا سرد و خشک زندگی می کنند بسیار جذاب است.
اولین تصویری که با شنیدن نام شمال کشور در ذهن ایجاد می شود، تصویر دریا و جنگل است. در حقیقت قسمت عمده ای از طرح های مربوط به فضاهای روستایی شمال ایران، به پوشش گیاهی وسیع اختصاص دارد. بافت شهری شمال ایران اغلب دارای قسمت های کهن و دیدنی است اما در سال های اخیر ویلاسازی و خانه سازی بدون تناسب با بافت شهری این مناطق سبب تخریب و آسیب های محیط زیستی شده است.
گرچه با توجه به ویژگی های ناهمواری، اراضی قابل بهره برداری کشاورزی در ابن منطقه محدود است، اما استان های ساحلی خزر طی دهه های اخیر پیوسته به عنوان مهم ترین مناطق تولید کشاورزی ایران به شمار آمده اند. این جایگاه ویژه از یک سو با توجه تنوع محصولات تولیدی در گیلان و مازندران و از سوی دیگر از طریق بررسی آمار تولیدات زراعی در این منطقه و مقایسهٔ آن با دشت پست خزر جنوبی و کل کشور آشکار می گردد.
استان های شمالی ایران سرزمین مادری و پدری قوم طبری ( مردم مازندرانی و کتول ) ، گیلک ها، قوم تالش، قوم تات و قوم ترکمن است و اکثریت جمعیت این سه استان را طبری ها ( مردم مازندرانی و کتول ) ، گیلک ها، تالش ها، تات ها، ترکمن ها تشکیل می دهند که به زبان طبری ( مازندرانی و کتولی ) ، زبان گیلکی، زبان تالشی و زبان تاتی و زبان ترکمنی صحبت می کنند. بومیان شمال ایران علاوه بر زبان مادری خود به زبان فارسی نیز صحبت می کنند. همچنین اقلیتی از قوم گرجی، قوم ارمنی، قوم آذری، قوم ترک ( قزلباش، گرایلی و اوصانلو ) ، قوم بلوچ، قوم سیستانی، قوم افغان، قوم کرد ( کرمانج، عمارلو، رشوند، قیاسوند، جلالوند، خواجوند و عبدالملکی ) ، قوم کشمیری، قوم روس، قوم عرب و قوم فارس در نواحی شمال کشور سکونت دارند که در سده های اخیر به شمال ایران کوچ نمودند.
... [مشاهده متن کامل]
شمال ایران، دارای شهرهایی توریستی و مسافرپذیر است. آب و هوای معتدل و مرطوب برای ایرانیانی که معمولاً در شهرهای گرم و خشک یا سرد و خشک زندگی می کنند بسیار جذاب است.
اولین تصویری که با شنیدن نام شمال کشور در ذهن ایجاد می شود، تصویر دریا و جنگل است. در حقیقت قسمت عمده ای از طرح های مربوط به فضاهای روستایی شمال ایران، به پوشش گیاهی وسیع اختصاص دارد. بافت شهری شمال ایران اغلب دارای قسمت های کهن و دیدنی است اما در سال های اخیر ویلاسازی و خانه سازی بدون تناسب با بافت شهری این مناطق سبب تخریب و آسیب های محیط زیستی شده است.
گرچه با توجه به ویژگی های ناهمواری، اراضی قابل بهره برداری کشاورزی در ابن منطقه محدود است، اما استان های ساحلی خزر طی دهه های اخیر پیوسته به عنوان مهم ترین مناطق تولید کشاورزی ایران به شمار آمده اند. این جایگاه ویژه از یک سو با توجه تنوع محصولات تولیدی در گیلان و مازندران و از سوی دیگر از طریق بررسی آمار تولیدات زراعی در این منطقه و مقایسهٔ آن با دشت پست خزر جنوبی و کل کشور آشکار می گردد.
استان های شمالی ایران سرزمین مادری و پدری قوم طبری ( مردم مازندرانی و کتول ) ، گیلک ها، قوم تالش، قوم تات و قوم ترکمن است و اکثریت جمعیت این سه استان را طبری ها ( مردم مازندرانی و کتول ) ، گیلک ها، تالش ها، تات ها، ترکمن ها تشکیل می دهند که به زبان طبری ( مازندرانی و کتولی ) ، زبان گیلکی، زبان تالشی و زبان تاتی و زبان ترکمنی صحبت می کنند. بومیان شمال ایران علاوه بر زبان مادری خود به زبان فارسی نیز صحبت می کنند. همچنین اقلیتی از قوم گرجی، قوم ارمنی، قوم آذری، قوم ترک ( قزلباش، گرایلی و اوصانلو ) ، قوم بلوچ، قوم سیستانی، قوم افغان، قوم کرد ( کرمانج، عمارلو، رشوند، قیاسوند، جلالوند، خواجوند و عبدالملکی ) ، قوم کشمیری، قوم روس، قوم عرب و قوم فارس در نواحی شمال کشور سکونت دارند که در سده های اخیر به شمال ایران کوچ نمودند.
