شریف
( میرسید ) علی بن محمد جرجانی دانشمند ایرانی ( و. گرگان ۷۴٠ ه.ق ./ ۱۳۳۹ م.- ف. شیراز ۸۱۶ ه.ق ./ ۱۴۱۳ م .) . وی در حکمت و عرفان و علوم ادبی دست داشت .سعید الدین تفتازانی او را در سال ۷۷۹ ه.ق./۱۳۷۷ م در قصر زرد بشاه شجاع مظفری معرفی کرد و شاه او را با خود بشیراز برد و ویرا مامور تدریس در مدرسه دارالشفائ کرد . پس از فتح شیراز بدست تیمور این پادشاه او را بسمرقند برد. وی پس از مرگ تیمور بار دیگر بشیراز آمد و در همان شهر بسن ۷۶ سالگی در گذشت . مقبره او اکنون در محله سروزک زیارتگاه است . وی با سعد الدین تفتازانی مناقشات علمی داشت . از آثار اوست رساله [ الکبری فی المنطق ] رساله ای در مرابت وجود حاشیه بر شرح مطالع شرح مواقف عضد الدین ایجی .
صاحب شرف، بزرگواری، بلندقدر، شرافتمند، اشراف
( صفت ) ۱ - صاحب شرف و افتخار شرافتمند . ۲ - بزرگوار بلند قدر . ۳ - پاک نژاد گهری جمع : شرفا(ئ ) اشرف .
از رجال مصر ( ف. ش۱۸۸۷ م.). وی در زمان اسماعیل و توفیق خدیوان مصر وزیر بود و با دختر سلیمان پاشا ازدواج کرد .
دهی از دهستان ورکوه بخش چقلوندی شهرستان خرم آباد
ده کوچکی است از دهستان منوجان بخش کهنوج شهرستان جیرفت
تونسی مکنی بابومحمد فقیه مالکی اوراست معین المفتی
ابن محمد طاهر وحید قزوینی مکنی بابومحمد اوراست شرح شواهد مجمع البیان
دستخط پادشاهی یا نشان و علامتی که شخص پادشاه بدست خود در بالای فرمانها و بروات می گذارد .
ده کوچکی است از دهستان نوق شهرستان رفسنجان .
قدس اورشل ...