احیاء یا شب زنده داری ( یعنی شب را به دعا و عبادت گذراندن ) یکی از سنت های مهم در میان مسلمانان است. شب زنده داری به قصد نماز شب به گفتهٔ اکثر مفسرین، همان طور که از سورهٔ المزمل برمی آید، در ابتدای اسلام حدود یک سال ( بنا به اختلاف در روایات ) واجب بوده و مسلمانان در کنار پیامبر اسلام آن را به جای می آوردند. به نظر اغلب فقها و مفسرین، پس از حدود یک سال طبق آیهٔ ۲۱ همین سوره، خداوند در این حکم تخفیف قائل شد و جای آن را تهجد گرفت. مهمترین زمان برگزاری مراسم شب احیا برای مسلمانان، شب های نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم ماه رمضان است.
... [مشاهده متن کامل]
اِحیاء به معنی خاص، شامل شب زنده داری و بیدار ماندن شب های خاصی از سال است که در رأس آن شب قدر ( شب های نوزدهم، بیست ویکم و بیست وسوم ماه رمضان ) قرار دارد. همچنین در روایتی از امام اول شیعیان علی بن ابی طالب، احیا در چهار شب از جمله شب اول ماه رجب، شب نیمهٔ شعبان، شب عید فطر و شب عید قربان توصیه شده است.
همچنین از حَضْرَتِ محمد ( صَلیٰ الله عَلَیه و آلِهٖ ) پیامبر خدا نقل شده که هر کس شبهای عیدین ( عید فطر و عید قربان ) را احیا کند در آن روزی که دل ها می میرند، دل او نمیرد. مشابه همین روایت برای احیای شب نیمه شعبان نیز نقل شده است.
احیا آیینی مذهبی است که می تواند به صورت فردی یا جمعی برگزار شود. شخص می تواند خود احیا را در خانه انجام دهد یا به گروهی در مسجد ملحق شود. احیا را می توان در تمام شب های سال انجام داد، اما شب های خاصی توسط بزرگان دین بیشتر توصیه شده است. احیا را می توان به سادگی با بیدار ماندن در طول شب و ذکر گفتن یا خواندن نماز شب انجام داد. علاوه بر این می توان از دعاها و موارد تخصصی تری که در کتاب مفاتیح الجنان آمده برای برگزاری احیا استفاده کرد.
در روایات فراوانی از محمد و چهارده معصوم نقل شده است که هر کس شب های قدر را احیا کند، گناهانش آمرزیده می شود. همچنین گفته شده روزی او زیاد می شود و در کارهایش گشایش می بیند. در احادیث مربوط به چهارده معصوم آمده است: بیدار ماندن قسمتی از شب و نماز خواندن و تلاوت قرآن ثواب بسیار دارد. خاصیت های دیگری نیز در متون اسلامی برای احیا آمده است، از جمله: با احیا، بیماری از جسم خارج می شود. چهره فرد را نورانی و زیبا می کند. خانه فرد یا محل برگزاری احیا نورانی می شود. باعث تلاش مستمر و مداوم در طول روز می شود. موجب تضمین روزی بدون رنج و زحمت است. فرصتی برای تمدد اعصاب و رفع خستگی، افسردگی و آزردگی و ترمیم روح و جسم فرد است. فرصتی است برای مناجات با خالق جهان هستی و اوج قرب الهی. بُعد معنوی فرد را می سازد و تقویت می کند و باعث می شود فرد از منبع علم و قدرت لایزال الهی، توش و توان بگیرد. موجب اصلاح روابط بین افراد شده و آن را بهبود می بخشد.
... [مشاهده متن کامل]
اِحیاء به معنی خاص، شامل شب زنده داری و بیدار ماندن شب های خاصی از سال است که در رأس آن شب قدر ( شب های نوزدهم، بیست ویکم و بیست وسوم ماه رمضان ) قرار دارد. همچنین در روایتی از امام اول شیعیان علی بن ابی طالب، احیا در چهار شب از جمله شب اول ماه رجب، شب نیمهٔ شعبان، شب عید فطر و شب عید قربان توصیه شده است.
همچنین از حَضْرَتِ محمد ( صَلیٰ الله عَلَیه و آلِهٖ ) پیامبر خدا نقل شده که هر کس شبهای عیدین ( عید فطر و عید قربان ) را احیا کند در آن روزی که دل ها می میرند، دل او نمیرد. مشابه همین روایت برای احیای شب نیمه شعبان نیز نقل شده است.
احیا آیینی مذهبی است که می تواند به صورت فردی یا جمعی برگزار شود. شخص می تواند خود احیا را در خانه انجام دهد یا به گروهی در مسجد ملحق شود. احیا را می توان در تمام شب های سال انجام داد، اما شب های خاصی توسط بزرگان دین بیشتر توصیه شده است. احیا را می توان به سادگی با بیدار ماندن در طول شب و ذکر گفتن یا خواندن نماز شب انجام داد. علاوه بر این می توان از دعاها و موارد تخصصی تری که در کتاب مفاتیح الجنان آمده برای برگزاری احیا استفاده کرد.
در روایات فراوانی از محمد و چهارده معصوم نقل شده است که هر کس شب های قدر را احیا کند، گناهانش آمرزیده می شود. همچنین گفته شده روزی او زیاد می شود و در کارهایش گشایش می بیند. در احادیث مربوط به چهارده معصوم آمده است: بیدار ماندن قسمتی از شب و نماز خواندن و تلاوت قرآن ثواب بسیار دارد. خاصیت های دیگری نیز در متون اسلامی برای احیا آمده است، از جمله: با احیا، بیماری از جسم خارج می شود. چهره فرد را نورانی و زیبا می کند. خانه فرد یا محل برگزاری احیا نورانی می شود. باعث تلاش مستمر و مداوم در طول روز می شود. موجب تضمین روزی بدون رنج و زحمت است. فرصتی برای تمدد اعصاب و رفع خستگی، افسردگی و آزردگی و ترمیم روح و جسم فرد است. فرصتی است برای مناجات با خالق جهان هستی و اوج قرب الهی. بُعد معنوی فرد را می سازد و تقویت می کند و باعث می شود فرد از منبع علم و قدرت لایزال الهی، توش و توان بگیرد. موجب اصلاح روابط بین افراد شده و آن را بهبود می بخشد.
