سینمای ایران موج نو

دانشنامه آزاد فارسی

سینمای ایران، موج نو
صحنه ای از فیلم داش آکل
حرکتی سازنده در عرصۀ سینمای ایران که در ۱۳۴۸ش نقطۀ عطف آن در تاریخ سینمای ایران پدید آمد. مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، علی حاتمی و ناصر تقوایی به ترتیب با ساختن فیلم های قیصر، گاو، حسن کچل، و آرامش در حضور دیگران موج نویی ایجاد کردند که فاصله گرفتن از بازار فیلمفارسی هدف آن بود. دشواری هایی در مسیر این فیلم سازان قرار داشت که مهم ترین آن ها عدم حمایت تهیه کنندگان قدرتمند از فیلم سازان این «موج» بود. بسیاری از فیلم های این «موج» از تیغ ممیزی ادارۀ سانسور نیز مصون نبود. سایر فیلم سازان «موج نو» بهرام بیضایی، امیر نادری، سهراب شهیدثالث، پرویز صیاد، پرویز کیمیاوی و خسرو هریتاش بودند، که در ۱۳۵۲ش از سندیکای هنرمندان فیلم ایرانی جدا شدند و کانون سینماگران پیشرو را تشکیل دادند. هدف اعلام شدۀ اعضای این کانون معرفی فرهنگ و خصوصیات ملی و پیشرفت های هنری ایرانیان در خارج از مرزهای کشور بود. از سایر فیلم های «موج نو» عبارت اند از آقای هالو (۱۳۴۹)، داش آکل (۱۳۵۰)، آدمک (۱۳۵۰)، خداحافظ رفیق (۱۳۵۰)، رگبار (۱۳۵۱)، صادق کرده (۱۳۵۱)، پستچی (۱۳۵۱)، خواستگار (۱۳۵۱)، نفرین (۱۳۵۲)، تنگنا (۱۳۵۲)، مغول ها (۱۳۵۲)، غریبه و مه (۱۳۵۲)، یک اتفاق ساده (۱۳۵۲)، دایرۀ مینا (۱۳۵۳)، طبیعت بی جان (۱۳۵۳)، گوزن ها (۱۳۵۴)، باغ سنگی (۱۳۵۴)، مرثیه (۱۳۵۴)، غزل (۱۳۵۵)، ملکوت (۱۳۵۷)، سوته دلان (۱۳۵۶)، و بن بست (۱۳۵۷).

پیشنهاد کاربران

بپرس