سیشل

سیشل ( به فرانسوی: Seychelles، سِشِل ) با نام رسمی جمهوری سیشل ( به فرانسوی: République des Seychelles ) ، کشور جزیره ای در خاور قارهٔ آفریقاست که در درون آب های اقیانوس هند جای گرفته است. سیشل، کوچک ترین کشور قاره آفریقا است که پایتخت آن ویکتوریا است. این کشور، تنها کشور آفریقایی دارای شاخص توسعه انسانی با درجهٔ بسیار بالا می باشد. سیشل از مجمع الجزایری شامل ۱۱۵ جزیره تشکیل شده است که در حدود ۱۵۰۰ کیلومتری قاره آفریقا واقع شده اند. این جزایر در شمال ماداگاسکار قرار گرفته اند. سیشل با ۱۰۰٬۰۹۲ نفر[ ۵] جمعیت، یکی از کمترین جمعیت ها را در میان کشورهای آفریقا دارد.
جزایر سیشل آب وهوای دریایی استوایی دلپذیری دارند و گردشگران زیادی از این جزایر دیدن می کنند. تنها یک سوم از جزایر سیشل مسکونی هستند و ۹۰ درصد از جمعیت این کشور در جزیره اصلی یعنی جزیره «ماهه» نشیمن گزیده اند. جزیره ماهه، ۲۷ کیلومتر درازا و ۳ تا ۸ کیلومتر پهنا دارد و پایتخت کشور نیز در همین جزیره واقع شده است. این جزایر در میانه های سده هجدهم مستعمرهٔ فرانسه شد، در ۱۸۱۴ به بریتانیا واگذار گشت و در ۱۹۷۶ استقلال یافت. [ ۶]
سیشل در سال ۱۵۰۱ توسط واسکو دوگاما کشف شد. این جزایر در میان سال های ۱۷۵۶ و ۱۷۹۴ توسط فرانسویان اداره می شد و در سال ۱۷۹۴ به دست انگلیسی ها افتاد و در ۱۸۱۴ رسماً یکی از مستعمرات بریتانیا گشت. پس از ۱۸۳۰ بسیاری از بردگان آزادشده برای سکونت به این جزایر آمدند و از سده نوزدهم جزایر سیشل یکی از مناطق محبوب گردشگری برای اعیان بریتانیایی بود.
سیشل در سال ۱۹۷۶ استقلال یافت. در ۱۹۷۷ فرانس آلبرت رنه نخست وزیر وقت کودتایی را بر ضد جیمز مانشام، رئیس جمهوری وقت، رهبری کرد و نظام تک حزبی و سوسیالیستی را برقرار ساخت و خواستار عدم تعهد شد. کوشش هایی که برای سرنگونی رنه به اجرا گذاشته شد از جمله به کارگیری مزدوران آفریقای جنوبی ( ۱۹۸۱ ) ناموفق بود. در ۱۹۹۲ انتخابات چندحزبی برگزار شد؛ جیمز مانشام به سیشل بازگشت و رهبری حزب دموکرات را برعهده گرفت. فرانس آلبر رنه تا آوریل ۲۰۰۴ قدرت را در دست داشت و در آن تاریخ، جیمز میشل، که از هم حزبی های او بود به ریاست جمهوری برگزیده شد. جزایر سیشل در اوائل قرن هجدهم به تصرف فرانسویان درآمد، ولی انگلیسی ها در سال ۱۷۹۴ این جزایر را به تصرف خود درآوردند. جزایر سیشل تا سال ۱۹۰۳ بخشی از حکومت مستعمره دیگر انگلیس در شرق آفریقا، جزایر موریس بود تا اینکه در این سال به مستعمره مستقلی تبدیل شد. سیشل یکی از اعضای جامعه مشترک المنافع انگلستان است. [ ۷]

سِیشِل (Seychelles)
نمایی از شهر ویکتوریا، پایتخت نمایی از شهر ویکتوریا، پایتخت نمایی از شهر ویکتوریا، پایتخت موقعیت. کشور ـ جزیرۀ سیشل از مجمع الجزایری واقع در آب های غربی اقیانوس هند و شمال شرقی جزیرۀ بزرگ ماداگاسکار تشکیل شده است. مساحت آن ۴۵۵ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر ویکتوریا است.سیمای طبیعی. مجمع الجزایر سیشل متشکل از حدود ۱۱۵ جزیره و جزیرک های بسیاری است که در پهنۀ نسبتاً وسیعی از آب های غربی اقیانوس هند و حدود ۴۴۵کیلومتری جنوب خط استوا پراکنده اند و به دو گروه گرانیتی (درونی) و مرجانی (برونی) تقسیم می شوند: گروه گرانیتی یا درونی از ۴۰ جزیره بزرگ و کوچک تشکیل شده و مساحت آن ها در مجموع ۲۳۹ کیلومتر است. برخی از مهم ترین جزایر این گروه، که منشأ گرانیتی دارند، عبارت اند از ماهه، با مساحت ۱۵۳ کیلومتر مربع که پایتخت کشور در آن واقع است، پرالن، با مساحت ۱۸ کیلومتر مربع، لادیگ، با مساحت ۱۶ کیلومتر مربع؛ سیلوئت، با مساحت ۱۶ کیلومتر مربع، و جزیرۀ کوچک فرگیت. جزایر گرانیتی سیشل کوهستانی اند و پیرامون ارتفاع مرکزی آن ها را نوارهای ساحلی نسبتاً باریکی فرا گرفته است. گروه برونی (خارجی) که منشأ مرجانی دارند، جزیرک هایی تقریباً هموار و مسطح اند که ارتفاع شان فقط چند متر بالاتر از سطح دریاست. اغلب جزایر و جزیرک های این گروه آب ندارند و فقط معدودی از آن ها مسکونی اند. جزیرک های امیرنت، پراویدنس، الدابرا، و آسامپشن که برخی از آن ها به زیستگاه پرندگان اختصاص یافته است، بخشی از جزایر این گروه به شمار می آیند. اقلیم این کشور گرم و از رطوبت و بارندگی نسبتاً فراوان برخوردار است. اراضی سیشل از جنگل و گیاه انبوه پوشیده شده و حیات وحش دریایی آن به ویژه از نظر لاک پشت های غول پیکر، جالب توجه است و همه ساله گردشگران بسیاری برای دیدن زیبایی های طبیعت و بهره گیری از امکانات رفاهی و تفریحی کشور مذکور به آن جا سفر می کنند.
اقتصاد. گردشگری، نقش مهمی در اقتصاد سیشل دارد. فرودگاه بین المللی ویکتوریا، هتل های متعدد و زیبا، و استراحتگاه ها و گردشگاه های متعددی که برای گردشگران ایجاد شده، موجبات رفاه و رضایت خاطر آنان را فراهم کرده است.۷۲.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی سیشل از راه خدمات، به ویژه فعالیت های گردشگری، تأمین می شود. کشاورزی سیشل محدود است و حتی نیازهای جمعیت رو به افزایش آن را تأمین نمی کند. نارگیل، توتون، دارچین، چای، سیب زمینی شیرین، کاساورا، موز، و مرکبات ازجمله فرآورده های کشاورزی آن است. بیشتر مواد غذایی و نفت و مشتقات نفتی مورد نیاز این کشور، از خارج تأمین می شود و ماهی، به ویژه تُن کنسروشده، از اقلام صادراتی آن است.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر کشور سیشل، جمهوری چندحزبی با یک مجلس قانون گذاری است. مجلس ملی آن از ۳۳ عضو تشکیل شده که اعضای آن و نیز رئیس جمهور را مردم هر پنج سال یک بار انتخاب می کنند و مسئولیت اجرایی این کشور و تشکیل هیئت دولت با رئیس جمهور است.مردم و تاریخ. کشور سیشل حدود ۸۶,۵۲۵نفر جمعیت دارد (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۱۹۰.۲ نفر در کیلومتر مربع می رسد. روند افزایش جمعیت این کشور۰.۵ درصد است و ۸۹ درصد از آنان را دورگه های سیشلی تشکیل داده اند که آمیزه ای از آسیایی ها و اروپایی ها و افریقایی ها هستند. ۹۱ درصد از آنان مسیحیان کاتولیک و۶۴.۶ درصد از آنان شهرنشین اند. زبان های رسمی کشور سیشل کرئول، انگلیسی، و فرانسوی است. جزایر سیشل از صدها سال پیش مورد توجه بازرگانان عرب بوده و اهمیت ویژه ای داشته است. پرتغالی ها در ۱۵۰۵م به این جزیره وارد شدند و فرانسوی ها نیز در ۱۷۵۶ ماندگاه هایی در آن جا تأسیس کردند و به کشت ادویه پرداختند، که در انحصار هلندی ها بود. انگلیسی ها در ۱۷۹۴ بر جزایر سیشل مسلط شدند و رقابت و زدوخورد خونینی را با فرانسوی ها آغاز کردند. آنان سرانجام مالک این سرزمین شدند و آن را تحت نظارت و سرپرستی جزیرۀ موریس قرار دادند و در جنگ های اول و دوم جهانی به پایگاه مهم هوایی و دریایی خود تبدیل کردند. با تأسیس حزب مردم، احساسات ملی گرایانۀ مردم سیشل رفته رفته تقویت شد. تظاهرات و فعالیت های استقلال طلبانۀ آنان سرانجام در اکتبر ۱۹۷۵ به نتیجه رسید و به خودگردانی داخلی انجامید. سیشل در ۲۹ ژوئن ۱۹۷۶ به استقلال کامل رسید و به عضویت جامعۀ ملل مشترک المنافع پیوست؛ در همان سال نیز به عضویت سازمان ملل متحد پذیرفته شد.