سندرم آشیانه خالی

سندرم آشیانه خالی نوعی حس اندوه و تنهایی است که پس از آنکه فرزندان به قصد زندگی جدا یا رفتن به دانشگاه برای اولین بار خانه را ترک می کنند، پدر و مادر یا سرپرست ممکن است به آن دچار شوند. این سندرم یک عارضه بالینی نیست.
از آنجا که ترک خانه پدر و مادر توسط جوان به طور کلی رویدادی طبیعی و سالم است، اغلب به نشانه های سندرم آشیانه خالی توجه نمی شود. این مسئله می تواند برای پدر و مادر به حالت افسردگی و حس بی هدفی منجر شود، چرا که ترک «آشیانه» توسط فرزند باعث ایجاد تغییراتی در جریان زندگی پدر و مادر می گردد. سندرم آشیانه خالی به ویژه در میان مادران خانه دار شایع است.