بدان زمان که بر ابطال تیره گون گردد
همه کمیت نماید ز خون سیاه سمند.
منجیک.
به پیش اندر آید گرفته کمندنشسته ابر اسب تازی سمند.
فردوسی.
دلاورترین اسبان کمیت است... و باهنرتر سمند. ( نوروزنامه ). || اسب مطلق. ( فرهنگ رشیدی ). اسب آن رنگ سمنددارد. ( آنندراج ) : ز پشت سمندش بیازید دست
بپرسیدن مرد یزدان پرست.
فردوسی.
نهادند زین بر سمند جهان خروش آمد از دیدگه در زمان.
فردوسی.
تا زمان بیندش دایم هوشیارگاه بر شبدیز و گاهی بر سمند.
ناصرخسرو ( دیوان چ تهران ص 123 ).
سمندش چو آن زشت پتیاره دیدشمید و هراسید و اندردمید.
اسدی.
قاعده بزم ساز بر گل و نقل و نبیدکز سفرت سوده شد نعل کمیت و سمند.
سوزنی.
در میان آب و آتش کاین سلاح است این سمندشیرمردان چون سلحفات و سمندر ساختند.
خاقانی.
من که خاقانیم ار نعل سمندش بوسم بخدا کافسر خاقان بخراسان یابم.
خاقانی.
سمندش کشتزار سبز را خوردغلامش خوشه دهقان تبه کرد.
نظامی.
ز تاج مرصع بیاقوت و لعل ز تازی سمندان پولادنعل.
نظامی.
بنده باش و بر زمین رو چون سمندچون جنازه نی که بر گردن نهند.
مولوی.
بگرد پای سمندش نمیرسد مشتاق که دست بوس کنم تا بدان دهن چه رسد.
سعدی.
سمند دولت اگر چند سر کشیده رودز همرهان بسرتازیانه یاد آرید.
حافظ.
- سمند سخن : سمند سخن تا بجایی براند
که قاضی چو خر در وَحَل بازماند.
سعدی.
|| تیر پیکان دار. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). تیر پیکان. ( ناظم الاطباء ).
