زنان در ویتنام

نقش زنان در ویتنام در طول تاریخ ویتنام در معرض تغییرات بسیاری بوده است. آنها نقش های مختلفی از جمله بخشی از رزمندگان، پرستاران، مادران و همسران را در جامعه برعهده گرفته اند. پیشرفت های بسیاری در زمینه حقوق زنان، از جمله افزایش نمایندگی زنان در دولت و همچنین ایجاد اتحادیه زنان ویتنام در سال ۱۹۳۰ در ویتنام روی داده است.
در طول قرن ۱۹، ویتنام تحت سلطه حاکمیت فرانسه بود. در این دوره برخی از زنان به طور موقت با مردان اروپایی ازدواج کردند. [ ۲]
در اوایل قرن بیستم، احساسات ناسیونالیستی در ویتنام افزایش یافت که سرانجام منجر به پایان حکومت فرانسه در سال ۱۹۵۴ شد و ویتنام را به موازات هفدهم به دو تقسیم کرد. [ ۳]
نقش زنان در جنگ و خارج از خانه همچنان در طول قرن بیستم به ویژه در طول جنگ هندوچین افزایش یافته است. در طول و پس از جنگ ویتنام، حزب کمونیست حاکم ویتنام تلاش کرد تا حقوق زنان، برابری و نمایندگی در دولت را افزایش دهد که شامل ایجاد سهمیه شغلی در دهه ۱۹۶۰ بود که نیازمند این بود که زنان درصد خاصی از مشاغل را در بخش های مختلف به خود اختصاص دهند. [ ۴]
حقوق زنان در ویتنام معاصر همچنان رو به افزایش است، و زنان به طور فزاینده ای مقام های رهبری را در دست داشته اند. ویتنام یکی از بالاترین میزان مشارکت زنان کارگر در جهان را دارد و رتبه دوم زنان در مدیریت ارشد را در بین کشورهای آسیایی کسب کرده است. .
در حال حاضر، دانگ تی نجوک تینه اولین زنی است که به عنوان رئیس جمهور ویتنام، پس از مرگ تران دای کوانگ این مقام را کسب کرده است. علاوه بر این، نگوین تی کیم نگان در مارس ۲۰۱۶ به عنوان رئیس مجلس شورای ملی ویتنام انتخاب شد و اولین باری بوده است که یک زن تاکنون این سمت را به عهده داشته است. [ ۵] [ ۶] با این وجود، امروزه هنوز هم در ویتنام تأثیر نقش های جنسیتی و تأثیر فرهنگی وجود دارد، که هم در داخل خانه و هم در خارج، در حوزه اقتصادی و اجتماعی همچنان ادامه دارد.
در سال ۱۱۱ قبل از میلاد، ارتشهای چین قلمرو ی نام ویت را اشغال کردند و سعی داشتند آن را در امپراتوری هان ادغام کنند. در این زمان، کنفوسیوسین ایدئولوژی رسمی چین بود، در درجه اول زبان چینی صحبت می شد، و اشغال چینی ها تأثیر زیادی بر ادبیات و خلاقیت های هنری داشتند. [ ۳] با این وجود، مقاومت در برابر قانون چین وجود داشت. به گفته پیتر سی فان، "سه نفر اول که شورشیان علیه چین را رهبری می کردند، زنان بودند که ویتنام باستان یک جامعه زن سالار بوده است[ ۷] و سیستم خانوادگی باستان ویتنامی به احتمال زیاد حاکمیت زنان بر قبیله ها مرسوم بوده است. [ ۸] تا زمانی که سیستم مردسالاری توسط چینی ها معرفی شده است اگرچه این سیستم مردسالاری نیز نتوانست زنان ویتنامی را از موقعیت نسبتاً بالای خود در خانواده و جامعه جدا کند، خصوصاً در بین کشاورزان و طبقات پایین، که با توجه به قوانین نسبت به زنان چینی حقوق و امتیازات بیشتری داشته اند. [ ۹]