زبان مازندرانی

زبان مازندرانی در دانشنامه ویکی پدیا

زبان مازندرانی

زبان مازَندَرانی (مازنی، مازِرونی، تبری، طبری، گِلِکی) نام یکی از زبان های ایرانی شمال غربی است که در گروه زبان های کاسپین قرار دارد. این گروه شامل زبان های زازاکی، گورانی، تالشی، گیلکی، مازندرانی، تاتی، هرزندی و سمنانی می باشد و از لحاظ تاریخی جزء شاخه شمال غربی زبان های ایرانی بوده و در ارتباط با زبان پهلوی اشکانی می باشد. زبان مازندرانی از غرب با گویشوران گیلکی، از جنوب با گویشوران تاتی و از شرق و جنوب شرق با گویشوران ترکمنی و فارسی همجوار است و در درون خود دارای گونه هایی است.
هندوایرانی
ایرانی
ایرانی غربی
ایرانی شمال غربی
زبان های کاسپین
مازندرانی
زبان مازندرانی تنها در کشور ایران تکلم می شود. پراکندگی این زبان در نیمه شمالی این کشور است و به جز استان مازندران که نام این زبان از آن گرفته شده در استان های گلستان، سمنان، تهران و البرز نیز در میان برخی مردم بومی آن مناطق رواج دارد. پاره ای از ایل های کوچ نشین که در شمال ایران به سر می برند نیز مازندرانی زبان هستند.
این زبان در
بررسی کارشناسانه در جلگه ها و سپس نواحی کوهستانی موجب شناسایی دوازده لهجه مختلف درمازندران شده است:

زبان ماشین را بخوانید.

چنانچه، معنی واژه بالا (برگرفته از دانشنامه ویکی پدیا)، نادرست یا مخالف قوانین جمهوری اسلامی ایران است، خواهشمند است گزارش دهید تا بررسی و حذف گردد => [گزارش]